چکیده:
این روزها یکی از مهمترین چالشهای حقوق بین الملل تعیین حدود فعالیت دولتها در پهنه بیکران فضای ماورای جو است. از این رو، هدف این تحقیقبررسی حقوق و تکالیف دولتها در فضامیباشد. نتایج این مقاله نشان داد که مدیریت فعالیتهای حاکمیتی و استفاده صلح آمیز از فضاء ماوراء جو مستقیما تحت تاثیر اقدامات کشورها و مجامع بینالمللی دارد. به گونهای که حاکمیت، اختیار و امتیازی انحصاری و اشتراکناپذیراست و باتوجه به این مساله، اگر دولتی خود را به واسطه حاکمبودن، مالک بخشی از فضا بداند، به طور مشروع حق خواهد داشت تا مانع بهرهبرداری دیگر دولتها از آن مناطق شود. به طور کلی علی رغم الزامی بودن اصول تملک ناپذیری و آزادی، همیشه دو مفهوم حاکمیت و آزادی از نظر اینکه در عرض یکدیگر قرار دارند، در تقابل با یکدیگر هستند و میتوانند محدود کننده باشند. استفاده از فضا برای مقاصد نظامی در صورتیکه بر طبق ماده 51 منشور سازمان ملل باشد ممنوع نمیباشد ولی از طرفی هم تا زمان تحدید دقیق حریم هوایی و ماوراء جو، اجرای اصل منع تملک با توجه به وجود اصل آزادی با مشکلات متعددی مواجه خواهد بود که از نتایج کلی این مقاله میباشد. روش این مطالعه به صورت توصیفی – تحلیلی بوده است.
Nowadays one of the most important challenges of international law is to determine the extent of governments' activity in the vast expanse of outer space. The results of this article show that the management of sovereignty activities and the peaceful use of the atmosphere are directly influenced by the actions of international states and communities. In this way, sovereignty, power and privilege are monopoly and inalienable, if not government by ruling itself as the owner of a part of space, it would have a legitimate right to prevent other states from exploiting it. In general, in spite of the necessity of the principles of intolerance and freedom, the two concepts of sovereignty and freedom are always interdependent, contradictory, and can be restrictive. The use of space for military purposes is not prohibited if it is in accordance with Article 51 of the UN Charter, but on the other hand, the application of the principle of prohibition of possession with respect to the principle of freedom will have many problems until the exact restriction of airspace and the atmosphere. This is the overall result of this article. The method of this study was descriptive-analytical.
خلاصه ماشینی:
استفاده از فضا براي مقاصد نظامي در صورتي که بـر طبـق مادة ٥١ منشور سازمان ملل باشد، ممنوع نيست ، ولي از طرفي هم تا زمان تحديد دقيـق حريم هوايي و ماوراي جو، اجراي اصل منع تملـک بـا توجـه بـه وجـود اصـل آزادي بـا مشکلات متعددي مواجه خواهد بود که از نتايج کلي اين مقاله است .
186 فضاي ماورا جو و فعاليت هاي دولت ها در اين فضا از هنجارهاي حقوقي بين المللـي موضـوع جديد شناخت قواعد حقوق بين الملل راجع به فعاليت و حرکت دولـت هـا در زمينـه هـاي نظـامي ، تسليحاتي و اکتشافي از مرزهاي بين المللي در طول هر سال است .
پرسشي که در اينجا مطرح شده است ، بيان مي کند که دولت ها چه حقوق و تکـاليفي در راستاي اعمال صلاحيت و حاکميت در فضا بر عهده دارند؟ براي پاسخگويي به اين پرسش ، ايـن فرضيه در نظـر گرفتـه شـده اسـت کـه باتوجـه بـه اينکـه حاکميـت ، يـک امتيـاز انحصـاري و اشتراک ناپذير براي دولت هاست ، بنابراين اگر دولتي در قالب حاکميـت بخشـي از فضـا را مالـک باشد، به طور کاملا مشروع مي تواند مانع از بهره برداري ديگر دولت ها از آن منطقه شود.
٥. ضمانت صلح آميز بودن فعاليت هاي فضايي دولت ها براساس اعلامية اصول استفادة صلح آميز از فضاي ماوراي جـو کـه مصـوبة مجمـع عمـومي سازمان ملل متحد است ، هيچ دولتي نمي تواند بر فضا ادعاي مالکيت نمايد يا چنين حـاکميتي را اعمال کند.