چکیده:
مادة 220 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 دست قضات را برای رجوع به منابع فقهی باز گذاشته است. نظر به اینکه قانونگذار بسیاری از جرائم را با عنوان حدود قرار داده است، این پرسش مطرح است که آیا حدود شرعی دیگری غیر از حدود موضوعة قانونی وجود دارد یا خیر. بنابراین، این مقاله با یک بازپژوهی در منابع فقهی و روایی، و تفکیک جرائم منصوص تعزیری از جرائم منصوص حدی، مشخص میکند که نخست، تعریف فقها از حد به مجازات مقدر صحیح نیست، بلکه حد بهمعنای مجازات مقدر معین است که در آیات یا روایات بهصراحت وصف حدیبودن آن را معین کرده باشد، بنابراین، دوم، بسیاری از جرائمی را که فقها بهدلیل انحراف از تعریف، با عنوان حد مطرح کردهاند، همگی تعزیر منصوص شرعی بوده است و این خلط مبحث، قانونگذار را به سمت توسعة جرائم منصوص حدی رهنمون کرده است، و سوم اینکه غیر از جرائم منصوص حدی، دیگر موجبی برای رجوع به فقه که مشمول مادة یادشده شود، وجود ندارد زیرا همگی با عنوان تعزیرات منصوص شرعی قرار دارند.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین ، این مقاله با یک بازپژوهی در منابع فقهی و روایی، و تفکیک جرائم منصـوص تعزیـری از جـرائم منصـوص حـدی، مشخص می کند که نخست ، تعریف فقها از حد به مجازات مقدر صحیح نیست ، بلکه حد به معنای مجازات مقدر معین است کـه در آیـات یا روایات به صراحت وصف حدیبودن آن را معین کرده باشد، بنابراین ، دوم ، بسیاری از جرائمی را که فقها به دلیل انحـراف از تعریـف ، بـا عنوان حد مطرح کرده اند، همگی تعزیر منصوص شرعی بوده است و این خلط مبحث ، قانون گذار را بـه سـمت توسـعۀ جـرائم منصـوص حدی رهنمون کرده است ، و سوم اینکه غیر از جرائم منصوص حدی، دیگر موجبی برای رجوع به فقه کـه مشـمول مـادة یادشـده شـود، وجود ندارد زیرا همگی با عنوان تعزیرات منصوص شرعی قرار دارند.
٣. عن نبن أدندبن نعید عنن الرضنا )ع ( فنی حندیه قنال: و شنریعه ممند )ص( لتنسن إلنی ینوم القیامنة، ول دیدگاه فقهای اهل سنت از نظر فقهای عامه سحر و جادوگری از گناهان کبیره است ، اما در زمینۀ مجازات ساحر، همان طور که گذشت آن را در زمرة اسباب حدود به شمار نیاورده اند و قول مشهور ایـن اسـت کـه سـاحر و جادوگر مطلقا کشته میشود خواه توبه کند یا نکند، خواه اعتقاد به اباحۀ سحر داشـته باشـد یـا بـه حرمت آن علم داشته باشد."