چکیده:
در عصر فناوری اطلاعات و یا توسعه فضای مجازی،حریم خصوصی بیش از هر زمان دیگری در خطر است و در این میان شبکه های اجتماعی از وضعیت ممتازی در باب اخذ جمع آوری و استفاده از اطلاعات اشخاص در فضای مجازی برخوردارند.این شبکه ها با رصد کردن رفتار افراد در شبکه و افزودن این اطلاعات به بانک داده های خود،مجموعه ای از اطلاعات را جمع آوری کرده و از طریق داده کاوی،پروفایل های شخصی برای اعضا می سازند که حاوی اطلاعات بسیار زیادی از زندگی خصوصی افراد است و به این ترتیب به حریم خصوصی تعداد بیشتری از مردم جهان وارد می شوند.حساسیت نسبت به نقض حریم خصوصی در فضای دیجیتال در سطح بین المللی،منطقه ای و ملی ایجاد شده،ولی هنوز مقررات کافی برای حفاظت مناسب از حریم خصوصی وجود ندارد.در ایران این فقر قانونی چشمگیرتر است.و نیاز به تصویت مقررات حمایت کننده از حریم خصوصی با توجه به اصول مورد پذیرش بین المللی حس می شود.
خلاصه ماشینی:
"3 متأسفانه در نظام ملی ما حمایتهای واضحی از افراد در این خصوص صورت نمیگیرد ولی حتی در نظامهای ملی که حمایت از دادههای شخصی و حریم خصوصی موضوع مقررات مشخص و جداگانهای است، چه بسا سرعت فناوری و روشهای تعقیب رفتار افراد بهویژه از سوی شبکههای اجتماعی نظیر فیسبوک بهگونهای است که نمیتوان از حفاظت کافی قانونی سخن گفت.
یکی از اولین قطعنامههای مجمع عمومی سازمان ملل در این خصوص مربوط برای مثال از سال 2014 فیسبوک برای اعضای جدید اصل را بر این گذاشت که اولین پیامها خطاب به دوستان است و نه به عموم، نگاه کنید به: "Facebook Introduces Privacy Checkup Tool, And New Default Privacy Settings" https://www.
com/sites/thomasbrewster/2016/06/29/facebook-location-tracking-friend-games/#206063f73348 در خصوص استناد به ماده 17 میثاق مدنیـ سیاسی در خصوص حق به احترام حریم خصوصی نگاه کنید به:CCPR General Comment No. 16: Article 17 (Right to Privacy) The Right to Respect of Privacy, Family, Home and Correspondence, and Protection of Honor and Reputation, Adopted at the Thirty-second Session of the Human Rights Committee, on 8 April 1988 به سال 1990 است که مهمترین خطمشیهای مربوط به جمعآوری اطلاعات شخصی افراد را مشخص میکند و در آن از دولتها خواسته شده تا در این چارچوب قانونگذاری لازم انجام دهند.
این قطعنامه اگر چه در چارچوب نگرانیهای ناشی از شنود و نظارت بر ارتباطات و اطلاعات از سوی دولتها و بهویژه ایالات متحده آمریکا تصویب گردیده است، اما با توجه به تأکیداتی که در خصوص حفظ حریم خصوصی در زندگی برخط مردم و توجهی که به معضل جمعآوری اطلاعات در قالب کلاندادهها دارد، میتواند بستری برای محدودسازی شبکههای اجتماعی باشد."