چکیده:
این اندیشه عموما پذیرفته شده است که در مورد نقض تعهدات بینالمللی خاصی که از منافع جمعی گروهی از دولتها یا منافع کل جامعه بینالمللی حمایت میکند (تعهدات عامالشمول)، دولتهایی میتوانند به مسئولیت استناد کنند که خود زیان ندیدهاند. دولت غیرزیاندیده که محق به استناد به مسئولیت است به عنوان عضو گروهی از دولتهای ذینفع آن تعهد یا در واقع به عنوان یکی از اعضای جامعه بینالمللی در کل اقدام میکند؛ در حالی که براساس طرح مسئولیت بینالمللی دولت 2001 استناد به مسئولیت توسط دولتهای غیرزیاندیده مشروط به همان شرایطی است که دولت زیاندیده برای استناد باید آنها را رعایت کند (مواد 43 ،44، 45). اما ادعاهایی که دولتهای غیرزیاندیده میتوانند به هنگام استناد مطرح کنند طیف محدودتری از حقوق را شامل میشود. در نهایت دولتهای غیرزیاندیده درخصوص نقض تعهدات عامالشمول از حق اقامه دعوا نزد دیوان بینالمللی دادگستری برخوردار هستند
This idea is generally accepted that in case of breaches of specific obligations protecting the collective interests of a group of states or the interests of the international community as a whole (obligations erga omnes), responsibility may be invoked by states which are not injured. A non-injured state which is entitled to invoke responsibility is acting as a member of a group of states to which the obligation is owed or indeed as a member of the international community as a whole. Whereas, under Draft Articles on States Responsibility 2001, the invocation of state responsibility by non-injured states is subject to the conditions that govern invocation by an injured state (articles 43،44،45). But categories of claim which non-injured states may make when invoking responsibility as compared to those of injured states are limited in range of rights. Finally non-injured states should be entitled to bring ICJ proceedings in response to breach of obligations erga omnes.
خلاصه ماشینی:
21 مواد طرح 2001 که این دولتها را بهعنوان دولتهایی غیراز دولتهای زیاندیده طبقهبندی میکند بهطور ضمنی میگوید که وقتی یک«تعهد عامالشمول»نقض میشود هیچ زیانی وجود ندارد،اما کمیسیون حقوق بین الملل در گذشته بیان کرده بود که نقض یک تعهد بین المللی در برابر دولت دیگر مستلزم نوعی زیان به آن دولت است.
loV,LIYB,eno araP,»ecitsuJ fo truoC lanoitanretnI eht fo erudecorP dna waL ehT«,hguH,yawlrihT 49.
اگرچه از دید کمیسیون حقوق بینالمل،محور استناد به مسئولیت،مفهوم دولت زیاندیده است و این دولت،دولتی است که حق فردیاش به وسیله یک عمل متخلفانه بین المللی مورد انکار قرار گرفته،آسیبدیده،یا به نحو دیگری بهطور خاص به وسیله آن عمل تحتتأثیر قرار گرفته،اما دولتهای عضو جامعه بین الملی میتوانند در استناد به مسئولیت و تأمین اجرای تعهد موردنظر نفع حقوقی داشته باشند.
حتی براساس بند 3 ماده 48 شرایط استناد در خصوص دولت زیاندیده(اعلام ادعا،قابل پذیرش بودن،از دست دادن حق استناد)در مورد استناد به مسئولیت دولتهای غیرزیاندیده نیز به کار میرود،که این مسأله باعث میشود علت وجودی ماده 48 با تردید مواجه شود؛زیرا اگر هدف از معرفی تعهدات در مقابل جامعه بین المللی در کل(تعهدات عامالشمول)حمایت از منافع جمعی و بشری است و ماده 48 تلاش میکند به یکایک اعضای جامعه بین المللی امکان حمایت از این منافع و ارزشها را از طریق استناد بدهد،وجود شرایطی همچون قاعده تابعیت دعوا میتواند بر این رویکرد تأثیر منفی داشته باشد.