چکیده:
یکی از جدی دترین رو شهای تاری خنگاری در دنیا، تاریخ شفاهی اس ت که پس از جنگ دوم جهانی و به ویژه پس از اختراع ضبط صو ت و میکروفن بوجود آمد و سپس با اختراع سایر وسایل فناوری ارتباطی، توسعه یافت. بر خلاف تاریخنگاری نوشتاری که توجه و تاکید بسیاری بر ثبت امور نخبگان جامعه دارد، تاریخ شفاهی از همان آغاز پیدایش خو د، با هدف اجتناب از پرداختن به امور طبقات ممتاز و توجه به امور همه طبقات و به ویژه طبقات فرودست جامعه، ایجاد گردید. عنصر زبان گفتاری و تفاوت آن با زبان نوشتاری در تاریخ شفاهی جنبه محوری دارد. ویژگ یهای زبان گفتاری یعنی وجود احساسات، عواطف و هیجانات فرد ی که در میان طبقات پایین نمو د بسیاری دار د، آن را از زبان نوشتاری که، احساسات و عواطف کمتر ی را در خود نهفته دار د و مختص طبقات بالای جامعه اس ت ، متمایز مینمای د. به ویژه آنکه در زبان گفتاری و از طریق احساسات و عواطف فردی، مسئله شناخت و معرف ت خاص ی ایجاد میگردد. به تبع تفاو تهای زبان گفتاری و زبان نوشتاری، تاریخ شفایی نیز با تاریخ نوشتاری، تفاو تها و تمایزات اساسی دارد که در این نوشتار مورد توجه قرار میگیرد.
Oral history is one of the newest ways of history documentation and
historiography in the world. It came to its own after the Second World War
especially after the invention of microphone and tape recorders, and later
developed further along with the invention of other communication
technologies. In contrast to the written history which focuses on the
documentation of the incidents revolving around the upper social classes and
the elites, since its beginning the oral history refrained from involvement with
the elites and concentrated on all social classes, especially the lower class.
The element of spoken language –as opposed to written language- comprises
the essential aspect of the oral history. The characteristics of spoken language
i.e. the presence of feelings, affections, and personal emotions which are
strongly manifested among the members of the underclass make it stand out
in comparison to the written language which holds less emotions and
affections as being exclusively reserved for the upper classes of the society.
Particularly in the spoken language, the process of understanding and
recognition is intensified through affections and personal emotions. As a
result of the difference between written and spoken language, there are
distinctions between oral and written history which will be discussed in the
present article .
خلاصه ماشینی:
در اين پژوهش ، نگارنده بر آن است تا با بهره گيري از منابع و پژوهش هاي زبان شناختي و جامعه شناختي به مط العه و بررسي پيرامون نقش تاريخ شفاهي در انتقال توجه پژوهشگران از ط بقات ممتاز به ط بقات فرودست جامعه ، نه از زاويه دگرگونيهاي اجتماعي و سياسي دنيا بلکه از منظ ر عناصر زبان گفتاري- با تاکيد بر محوريت احساسات و عواط ف - و تفاوت هاي ساختاري آن با زبان نوشتاري بپردازد.
در اين پژوهش کوشش ميگردد تا به اين پرسش هاي اساسي پاسخ داده شود که آيا گذار تاريخ شفاهي از نخبگان و رويکرد آن به ط بقات پايين جامعه و توده مردم ، تنها تحت تأثير تحولات اجتماعي و سياسي دنيا و به ويژه حاکميت گفتمان دموکراسي خواهي و مردم سالاري بوده است ، يا اينکه ويژگيهاي ماهيتي زبان گفتاري و تفاوت آن با زبان نوشتاري نيز در اين تغيير رويکرد تاثيرگذار بوده است ؟ و سپس به اين پرسش پاسخ داده شود که آيا اساسا در زبان گفتاري توام با احساسات و عاط فه ، که زبان مردم عادي است ، معرفت و شناخت نهفته اي وجود دارد يا خير؟ مباني اين پژوهش بر اين فرض اساسي استوار است که انتقال توجه مورخان شفاهي از نخبگان به سوي غيرنخبگان و به ويژه افراد و ط بقات پايين جامعه ، تنها تحت تأثير تحولات سياسي و اجتماعي پيش آمده در جهان و از جمله چيرگي گفتمان دموکراسي خواهي و مردم سالاري نبوده است بلکه اصولا ويژگي ها و عناصر کليدي نهفته در زبان گفتاري همچون احساسات و عواط ف - به ويژه در تضاد و تمايز با زبان نوشتاري-خود باعث توجه مورخان شفاهي به غير نخبگان و ط بقات پايين جامعه گرديده است .