چکیده:
ازدواج، از جمله قراردادهایی است که جدایی و طلاق در آن پیش بینی شده است؛ زیرا
گاهی موانعی به وجود می آید که ادامه زندگی مشترک زن و مرد را ناممکن و طاقت فرسا
و سرشار از مفاسد می کند. در این صورت، اگر این قرارداد تا ابد باقی بماند، سرچشمه
مشکلات فراوانی خواهد شد. البته گرچه طلاق گاهی یک ضرورت است، تا حد امکان باید
از بروز آن جلوگیری کرد و تا زمانی که راهی درست و مطمئن برای ادامه زندگی زناشویی
هست، به سراغ آن نرفت. هدف از انجام این پژوهش شناسایی جایگاه احکام فقهی در کاهش
امر طلاق است. در این پژوهش، محقق به دنبال پاسخگویی به این سوال است که آیا احکام
فقهی در کاهش طلاق و شرایط و مراحل انجام قطعیت طلاق نقش موثری دارد؟ یافتهها و
نتیجهگیری: تشکیل خانواده و استحکام آن یکی از آموزه های بنیادین دین مقدس اسلام
است. تا جایی به تشکیل خانواده اهمیت داده شده است. از دیگر سو فراق پس از ازدواج یا
شمرده شده است. یکی از معضلاتی » از مبغوضترین حلالها « طلاق نیز در لسان روایات
مساله « ، که هم اکنون در جامعه رواج یافته و آمار ناخوشایندی را به خود اختصاص داده است
است. عوامل متعددی در وقوع این پدیده نقش دارد عواملی از قبیل مسایل خانوادگی، » طلاق
رفتاری، اخلاقی، اقتصادی و اجتماعی و.... اندیشمندان علوم انسانی مرتبط نیز به فراخور
رشته و گرایش خود گام هایی برای کاهش این مساله برداشته اند که هر یک به سهم خود
تاثیراتی در خور و به سزا داشته اند. آنچه تاکنون تا حدودی مغفول بوده و کمتر به آن
پرداخته شده است، نقش و جایگاه فقه در زمینه کاهش این حلال ناخوشایند است. در این
تحقیق با روش تحلیلی و توصیفی در مقام بیان راهکارهای فقه برای کاهش و پیشگیری از
طلاق هستیم. بر اساس مبانی فقهی راهکارهای گوناگونی در این خصوص یافت می شود
که می توان آنها را به راهکارهای قبل از ازدواج، بعد از ازدواج، زمان شقاق، زمان جاری
ساختن طلاق و پس از آن، دستهبندی کرد.
خلاصه ماشینی:
نقش احکام فقهی در کاهش طلاق (تاریخ دریافت 15/07/1399، تاریخ تصویب 12/03/1400) عبدالقدوس رسولی زاده 1 کارشناسی ارشد الهیات ومعارف اسلامی گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی سید مصطفی حسینی دانشجوی کارشناسی ارشد الهیات و معارف اسلامی گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی چکیده ازدواج، از جمله قراردادهایی است که جدایی و طلاق در آن پیش بینی شده است؛ زیرا گاهی موانعی به وجود می آید که ادامه زندگی مشترک زن و مرد را ناممکن و طاقت فرسا و سرشار از مفاسد می کند.
برای کاهش و پیشگیری از این آسیب اجتماعی، فقه اسلامی راهکارهایی پیش بینی کرده از قبیل: پند و اندرز زن، قهر و جدا کردن رختخواب خود از همسر و ترک از خانه از سوی شوهر که همهی این عوامل تاثیر بسیار زیادی در محکم کردن پیوند خانوادگی دارد (ابنمنظور، 1414ق، ص 451؛ حمیری، 1420ق، ج7، ص12؛ دیلمی، بیتا، ص 361).
برخی از عناصری که ممکن است به طور بالقوه طلاقزا باشند؛ اما هرگز آنان نمیتوانند به تنهایی جدایی را موجب شوند و باید عوامل یا عناصری دیگر با این پدیده بیامیزد تا از آن جدایی برخیزد؛ بنابراین، ریشهیابی و شناخت مسائل و مشکلات خانوادگی و ارائه راهکارهایی فقهی در جهت کاهش این امر میتواند نقش موثری در استحکام و تقویت نهاد خانواده داشته باشد که این امر به نوبهی خود میتواند از بروز بسیاری از آسیبهای اجتماعی جلوگیری کند.