چکیده:
زمینه و هدف: گاهی در دادگاهها علیه مبارز حرفهای هنرهای رزمی، طرح دعوی میشود که با استفاده از فنون رزمی، آسیب جسمی به مدعی وارد کردهاند. این آسیب میتواند در داخل باشگاهها به حریف تمرینی یا در خیابان به قصد حمله یا دفاع در برابر یک متعرض یا همچنین در مسابقات رسمی به طرف مقابل وارد گردد. سؤال اصلی، مسؤولیت مدنی ورزشکار در مقابل صدمهای است که به دیگری وارد آورده است.
مواد و روشها: روش تحقیق در نگارش این مقاله به صورت توصیفی بوده است.
ملاحظات اخلاقی: در این تحقیق، اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.
یافتهها: در کشورهایی مثل آمریکا نوع زد و خوردهای منجر به آسیب در جریان ورزش رایج است و پروندههای بسیار زیادی در این زمینه در دادگاهها مطرح میگردد. در دادگاههای ایران، علیرغم وجود رضایتنامه شرکتکننده در مسابقه یا تمرینات باشگاهی، دفاعیات رزمیکار آسیبزننده یا مربی تمرینی، بعضاً مورد قبول واقع نمیشود و مربیان یا رزمیکارن محکوم به جبران خسارت میشوند. مقاله حاضر صرفاً پیامدهای مدنی ضربات غیر حیاتی دست و پا در خیابان یا در باشگاه را به هنگام تمرین با حریف یا مسابقات بررسی میکند و پوشش بیمه کامل باشگاهها و مسابقات را به عنوان نتیجه پژوهش پیشنهاد میدهد.
نتیجهگیری: چنانچه ورزشکاری حین بازی خسارتی به دیگری وارد آورد، اگر غیر عمدی باشد، مسؤولیتی ندارد؛ اما چنانچه عمداً آسیبی به دیگری وارد نماید، طبق ماده 1 قانون مسؤولیت مدنی مصوب 1339 مسؤولیت جبران خسارت را بر عهده دارد.
Background and Aim: Sometimes, there is a lawsuit against the martial arts champion to claim bodily harm inflicted by them. This injury can be inflicted in the clubs against the training opponent, or in the streets, to attack or defend against an invader as well as in official matches. The main question is civil liability of warriors for harm done to another.
Materials and Methods: This is a descriptive Study.
Ethical Considerations: All ethical considerations as well as authenticity of the texts have been observed.
Findings: In countries like the United States, there are many cases in the courts about Struggles leading to injury during sports. In Iranian courts, despite the consent of the participant in the competition or club exercises, this defense sometimes is not accepted and then coaches or warriors are liable to compensate. The present article examines the civil consequences of non – vital hand and foot blows in the streets or at the club during training with competition. It further suggests full insurance coverage of clubs and competitions.
Conclusion: If an athlete inflict a harm to others during the game, if it is unintentional, it does not results in responsibility; but if he intentionally inflict harms to others, according to article 32 of the Civil Liability Act, he will be responsible for compensation .
Please Cite This Article As: Lame, E; Davarzani, M & Lotfi, R (2020). “Civil Liability of Martial Artists for Inflicted Injuries”. Interdisciplinary Legal Research, 1 (3): 50-63.
خلاصه ماشینی:
درواقع، وجود قوانین حقوقی مطلوب نمیتوانند رفتار شخص را در وسط درگیریهای خیابانی یا مبارزه در باشگاه کنترل کنند، بنابراین، رزمیکاران باید از پیامدهای حقوقی ناشی از کاربرد فنون رزمی آگاه باشند و برای فراگیری این قوانین آموزش داده شوند تا از ورود خسارت به دیگر بازی کنان جلوگیری به عمل آید؛ چنانچه خسارتی ایجاد گردد مسؤولیت مدنی را به دنبال خواهد داشت.
(Prosser,1981:7) همچنین در این مقاله با الگوبرداری از قوانین کامنلا، به مسؤولیتهای احتمالی ناشی از این فعلها پرداخته خواهد شد و به این سؤال پاسخ خواهد داد که رزمیکاران در برابر آسیبهایی که بر اثر تمرین با حریف و یا دفاع از خود در خیابان به شخصی وارد میکنند، از چه مسؤولیت مدنی برخوردارند؟ در حقوق ایران، فرض بر این است که هر کس بدون عمداً یا درنتیجه بیاحتیاطی به جان یا سلامت دیگری لطمهای وارد نماید که موجب ضرر مادى یا معنوى دیگرى شود، مسؤول جبران خسارت ناشى از عمل خود میباشد.
به عبارت دیگر، در مواردی که ورزشکاری به ورزشکار دیگر صدمه وارد میکند، باید تفکیک قائل شد و گفت اگر فعل ورزشکار در هنگام آسیب رساندن به ورزشکار از روی قصد بوده باشد، وی را میبایست طبق ماده یک قانون مسؤولیت مدنی مصوب 1339 مسؤول صدمات وارد شده دانست.
اما این میزان باید در حد معقولانه بهگونهای باشد که برای دفاع در برابر آسیب احتمالی لازم است.
Civil Law. Tehran: Tehran University Publishing.