چکیده:
منظور از اصل صحت در این معنا، آن است که اعمال دیگران را بایستحمل بر صحت و درستی کرد و مشروع و حلال انگاشت و مادامی که دلیلی بر نادرستی و حرمت آن پیدا نشده است، نبایستی در صورت دوران امر بین احتمال صحت و مشروعیت از یک طرف و عدم مشروعیت از طرف دیگر، اعمال افراد را نامشروع و نادرست پنداشت. یکی از قواعد مهم حقوق اسلامی قاعده اصالةالصحة» است، که کاربرد فراوانی در فقه و حقوق اسلامی دارد و به اشکال مختلف مورد استفاده واقع میگردد. این اصل، معانی مختلفی در فقه و حقوق دارد که ذیلا ابتدا به تعریف و توضیح دو معنای معروف و مشهور آن پرداخته میشود و سپس کاربرد اصاله الصحه را بیان نموده و در آخر به توضیح تعارض اصاله الصحه و اصل استصحاب با بیان نمونه هایی از مواد قانونی می پردازیم.
خلاصه ماشینی:
د: شک در مقررات ظاهری : ممکن استشک در شرایط صوری و جنبی عقد حاصل شود مثل این که آیا ایجاب بر قبول مقدم بوده استیا خیر؟ بسیاری از فقها و اصولیین بیان داشتهاند که شکی نیست که اصل صحت در سه قسم اخیر جاری میشود، اعم از این که شک در شرایط متعاملین یا مقررات ظاهری و وجود شرط فاسد و مانع; باشد ولیکن شیخ انصاری (ره) اصل صحت را در همه موارد فوق جاری میداند و احراز اموری را که در صدق عنوان عقد، معتبر است، لازم نمیداند و اصل صحت را حتی در موارد وجود شک در قابلیت عوضین جاری میکند،ایشان در دلیل نظر خود بیان کردهاند که سیره قطعی عقلا، قائم استبر این که معاملاتی که از مردم به طور کلی صادر میشود، آثار عملی خود را داشته باشد و صحیح تلقی گردد و چنانچه شک کنیم بایع، مالک ثمن استیا غاصب، سیره عقلا، قائم استبه این که در این جا حمل بر صحتبیع شود.