چکیده:
موازین بینالمللی ناظر بر حوزه خانواده از منظر چند شاخه حقوقی مشتمل بر رشتههای حقوق خصوصی، حقوق بینالملل عمومی، حقوق بینالملل خصوصی و حقوق بینالملل بشر قابل مطالعه است. به رغم تصور اولیه مبنی بر تحدید موازین مربوط به خانواده در چارچوب حریم خصوصی شهروندان، باید گفت حوزه مزبور متضمن موضوعات متنوعی است که با نظم و امنیت عمومی و اخلاق و سلامت همگانی در ارتباط است که ممکن است در سطح ملی یا منطقهای پیامدهای متنوعی را به بار آورد. کشورهای حاشیه خلیج فارس نسبت به موازین بینالمللی تثبیت شده یا در حال شکلگیری حقوق خانواده کنشها و واکنشهایی داشته و دارند که به ویژه در عرصهی نهادهای زیر مجموعهی سازمان ملل یا سازمان همکاری اسلامی یا در تعامل با سازمانهای غیردولتی بینالمللی جلوههای متنوعی به خود گرفته است. در مقاله حاضر ضمن تمرکز بر تحرکات کشورهای حاشیه خلیج فارس در تعاملات ذیربط با سازمان ملل و بیان مصادیق مهم مطرح، به واکاوی این پرسش میپردازد که آیا رویکرد کشورهای مذکور در این عرصه منسجم و هماهنگ بوده یا به تنوع در رویکرد دچار است؟ به علاوه این رویکرد واحد یا متنوع در برابر موازین بینالمللی خانواده چه پیامدهایی بر صلح و امنیت منطقه ای در بر دارد؟ به این منظور اسناد بینالمللی ذیربط از منظر حقوق بینالملل عمومی و حقوق بینالملل بشر تحلیل شده است تا از این طریق پیامدهای اقدامات کشورهای مزبور در این عرصه بر صلح وامنیت منطقه ای کاویده شود، و پیشنهادهای نظری و کاربردی برای نهادهای مسوول در جمهوری اسلامی ایران نیز ارائه شود.
خلاصه ماشینی:
"/ با ملاحظه ی واقعیت های یاد شده ، یکی از پرسـش هـای مهمـی کـه در سـطح منطقـه ای پیرامون جمهوری اسلامی ایران در قلمرو حقوق خانواده قابل طرح میباشد ایـن اسـت کـه آیا روندهای جاری در قبال موازین بین المللی در کشورهای حاشیه خلـیج فـارس بـه عنـوان یکی از مناطق مجاور، با صلح و امنیت منطقه ای پایدار مورد قبول ایران سازگاری دارنـد یـا خیر؟ به منظور پاسخ دهی به این پرسش اصلی و یافتن راهبردی حقوقی برای سامان دهـی بـه نحوه ی برخورد جمهوری اسـلامی در برابـر ایـن سـاحت منطقـه ای لازم اسـت سـه پرسـش مرتبط با این امر به ترتیب زیر بررسی شوند: الف .
در سطح فراملی دولت هـای حـوزه خلـیج فـارس تـا چنـد سـال قبـل نشـان داده انـد کـه حساسیت های دینی و فرهنگی خود را در مقوله ی خانواده دارند و بر همین اساس نیز نسبت به اسناد بین المللی ذیربط شرط هایی وارد کرده اند یا از حضور در برخـی از اجـلاس هـا بـه نشانه ی اعتراض خارج شده اند؛ اما پایداری این وضعیت در هاله ای از تردید است چـرا کـه هم دولت های غربـی طـرف ارتبـاط حاکمـان خلـیج فـارس تـلاش هـای گسـترده ای انجـام میدهند که دولت های منطقه را با خود هم نوا نمایند، و هم این که برخـی متغیرهـا و عوامـل داخلی در این کشورها به سمت مطالباتی هماهنگ بـا خواسـته ی جوامـع غربـی و دوری از ارزش های اسلامی حرکت میکند."