خلاصه ماشینی:
"سازمان تجارت جهانی WTO در سال 1994 برای بهبود وضعیت اقتصادی ملل جهان از طریق گسترش تجارت، ارتقای مبادلات و افزایش سطح رقابت، چهار اصل را وضع کرده است:1 –محدود کردن حمایت کشورها برای ابزار تعرفهای2 –کاهش و تثبیت تعرفهها3 –عدم تبعیض در رفتار با کشورها4 –اصل رفتار ملی در حال حاضر از صدور خاویار و میگو و معدودی از سایر محصولات، سالانه کمتر از یکصد میلیون دلار درآمد ارزی وجود دارد، در حالی که بیش از 2 تا 3 میلیون دلار واردات فرآوردهای آبزی نداریم، از این رو، در سالهای آینده تجارت جهانی فراگیر میشود و واردات همه کشورها آزاد خواهد شد.
موانع توسعه شیلاتی برای توسعه شیلات و صنایع مرتبط با آن علاوه بر وجود مسایل و مشکلات فراوان در راه برنامهریزی و اجرا که قابل پیشبینی است، دستهای از مشکلات اساسی به عنوان موانع عمده مطرح میشوند که اهم آن به شرح زیر است: همکاریهای منطقهای: در سال 1380 کنوانسیون تجارت بینالمللی گونههای در حال انقراض )CITIS(، به غیر از ایران خوشبختانه چهار کشور حوزه دریای خزر (شامل آذربایجان، قزاقستان، ترکمنستان و روسیه) را از صید و فروش محصولات ماهیان خاویاری منع کرد.
میتوان با استفاده از روشهای علمی این مشکلات را برطرف و با تولید فرآوردههای شیلاتی متنوع و متعدد اقدام به بالا بردن رغبت مردم برای خرید و مصرف محصولات ماهی و سایر آبزیان کرده و نیز با فروش آن دسته از محصولات که مطلوب بازارهای بینالمللی است، اقدام به ارزآوری و افزایش توان اقتصادی کرد."