خلاصه ماشینی:
"با این حال،سطوح اینترلوکین-6و هورمون رشد دو گروه در قبل و بعد از دورۀ تمرین تغییر معناداری نشان نداد )50/0>P( .
براساس یافتههایتحقیق حاضر میتوان نتیجهگیری کرد تمرین مقاومتی که با افزایش شاخص تودۀ بدن و عدم تغییر درصد چربیهمراه باشد،علیرغم کاهش انسولین و مقاومت به انسولین،تأثیری برویسفاتین، 6-LI ،و هورمون رشد ندارد.
این تحقیق با توجه به ارتباط ویسفاتین باسوختوساز انرژی و نامشخص بودن تغییراتاین آدیپوکاین جدید در پاسخ به فعالیتهایتمرین مقاومتی صورت گرفته است تا تأثیر دوازدههفته تمرین مقاومتی فزاینده برسطوح استراحتیویسفاتین،اینترلوکین-6،هورمون رشد،و مقاومتبه انسولین در مردان سالم بررسی شود.
نتایج همبستگی تغییرات سطوح استراحتی ویسفاتین در پاسخ به تمرین با فاکتورهای انسولین )378/0-P,60/0-r( ، گلوکز )069/0-P,20/0-r( ، هورمون رشد )576/0-P,21/0-r( ، اینترلوکین-6 )628/0-P,80/0-r( و مقاومت انسولین )478/0-P,6/0-r( ارتباط معناداری نشان نداد.
در تنها تحقیق صورت گرفته دربارۀ تأثیر تمریناتمقاومتی برسطح ویسفاتین،دامیه و همکارانش11نشان دادند هشت هفته تمرین مقاومتی موجبکاهش سطح پلاسمایی ویسفاتین میشود.
دربارۀ تأثیر تمرینات قدرتی براینترلوکین-6،ماریسا و همکارانش44نشان دادنددوازده هفته تمرین مقاومتی پیشرونده در افراد جوان و سالم موجب افزایش بیان ژن اینترلوکین-6میشود،در حالی که استیوارت و همکارانش43نیز پس از دوازده هفته تمرین مقاومتی درمردان جوان مشابه تحقیق حاضر تغییر معناداری دراینترلوکین-6 مشاهده نکردند.
در مجموع دربارۀ عدم تأثیر تغییرات سطوحاستراحتی اینترلوکین-6 و هورمون رشد برویسفاتین در قبل و بعد از دورۀ تمرینی،به نظر میرسد به دلیلتغییر غیر معنادار سطوح استراحتی 6-LI و هورمونرشد پس از تمرینات در دو گروه و اثر پاراکراینی ووابسته به سلول ویسفاتین42ارتباط معناداری بینویسفاتین با اینترلوکین-6 و هورمون رشد مشاهدهنشده است.
"nem gnuoy ni TATS/KAJ dna 6-nikuelretni no gniniart esicrexe ecnatsiser fo tcapmI"."