خلاصه ماشینی:
"(آقچهلو،1387،9) (*)کارشناس ارشد باستانشناسی دانشگاه ابهر (**)دانشجوی دکترای پژوهش هنر دانشگاه الزهرا(س) &%16714HMKG167G% وش تحقیق: این مقاله پژوهشی است که نگاه حاکم بر آن تحلیل محور استو در کنار آن از روش توصیف در بیان پیشینهی تاریخی و ساختارمعماری مناره در مسجد جامع ساوه با رویکرد تحلیلی استفاده شدهاست.
از مشخصات معماری جبهه جنوبی و بخشهایی ازجبهه شرقی و غربی این بنا بیآنکه قدمت آن مد نظر باشد،چنینبر میآید که طرح و ساخت و ساز بنای اولیه مسجد جامع ساوه بومیاست و از لحاظ نسبت فضاهای پر به خالی آن که معادل یک بر دواست و همچنین شکل عمومی طرح بخشهای موجود آن با بنایمشکوفه دهانه غلامان که قدمت آن به نیمه هزاره اول میرسد.
(تصویر 3)(مهر یار،773:1374) (به تصویر صفحه مراجعه شود)مسجد جامع ساوه یکی از آثار ارزشمند دوره سلجوقی است که دراوایل قرن ششم هجری همزمان با پیدایش شهر ساوه بنا شده است.
(فراهانی،قوچانی،همان:68) (به تصویر صفحه مراجعه شود) جرکاری سلجوقی در مناره مسجد جامع ساوه: معماران عهد سلجوقی بعد از دستیابی به عوامل و عناصریکه با آنها توانستند بناهای بزرگ ایرانی را به وجود آورند،ظاهرا ازسبک ساختمانی خود راضی شدند و از آن پس هم خود را مصروفتزیینات بناها کردند.
مناره دراین مسجد گویای این حقیقت بود که تنها به عنوان محل پرتوافکنیو گفتن اذان و فراخوانی برای نماز مورد استفاده قرار نگرفته،بلکه بیشتربرای زینت مساجد به کار رفته است.
مناره در هنر معماری اسلامی ایران از جایگاه ویژهای برخورداراست و مناره مسجد جامع ساوه نیز مانند منارههای دیگر سلجوقیدارای پلکانی در داخل میباشد که با پلههای حلزونی شکل ساختهشدهاند."