خلاصه ماشینی:
"در برابر این موفقیت آنان،امروز شاهدیم و به کرات دیدهایم که تدریس و آموزش زبان فارسی حتی برای دورۀ دکتری زبان فارسی،در شبه قاره به زبان ادرو صورت میگیرد!آخر در کجای جهان ممکن است کسی در زبانی درجۀ دکتری بگیرد و از عهدۀ خواندن یا نوشتن یک صفحه به آن زبان برنیاید؟اینگونه فارغ التحصیلان دورۀ دکتری زبان فارسی چگونه ممکن است انتقال دهندۀ فرهنگی باشند که خودشان به میان اهل آن زبان پا ننهادهاند؟ پیشنهاد میشود که با یک برنامۀ منظم و زمانبندی شده هر سال تعدادی از مربیان دانشگاههای شبه قاره و جوانان مستعد فارسی آموختۀ آنجا برای یک دورۀ کامل تحصیلات دانشگاهی به عنوان دانشجوی بورسیه به دانشگاههای ایران بیایند تا پس از بازگشت به کشورشان بتواند مانند نسل استادان پیشین برای گسترش زبان و ادب فارسی بکوشند و افتخاری برای زبان و ادب فارسی شوند.
میگویند:برای زبانهای دیگر از سوی صاحبان آن زبانها بورس اعطا میشود درحالیکه ما در حال حاضر با همۀ یادآوریها و توقعها و تقاضاهای دانشگاههای پاکستان امکان بورسیه کردن و یا داد کمک هزینۀ تحصیلی اندکی را هم به آنان نداریم و جا دارد که برای گسترش زبان فارسی مبلغی ولو کمتر از بورس سایر کشورها برای دانشجویان زبان فارسی و البته به صورت دورهای تعیین کنیم.
درخور توجه این است که این خانههای فرهنگ که ملک بسیاری از آنها متعلق به جمهوری اسلامی ایران است و امکانات تدریس زبان فارسی و وسایل فرهنگی مناسب نیز از قبیل کتابخانه و فیلم و نوار و دیگر وسیلههای لازم را در اختیار دارند،در حال حاضر در سکوتی رنجافزا چشم به راه شروع فعالیتهای فرهنگی دیرینه و پرجنب و جوش گذشتهاند."