چکیده:
قرارداد به منزله یک ماهیت اعتباری مانند هر موجود بعد زمان و مکان است دارد. تعیین زمان و مکان انعقاد قرارداد آثاری متفاوتی به دنبال دارد. مکان انعقاد عقد براساس زمان تشکیل آن تعیین می شود. زمانی که قرارداد در یک مجلس منعقد می شود؛ یعنی ایجاب کننده و قبول کننده در یک مجلس، قرارداد را منعقد می کنند مشکلی در تعیین زمان و مکان قرارداد وجود نخواهد داشت. مشکل و مباحث حقوقی متعدد زمانی مطرح می شوند که طرفین قرارداد از لحاظ زمانی و مکانی از یکدیگر فاصله دارند. تشکیل قرارداد در تجارت الکترونیکی به طور عموم میان اشخاصی صورت می گیرد که از لحاظ مکانی و زمانی از یکدیگر فاصله دارند و بنابراین، تعیین زمان و مکان تشکیل عقد در تجارت الکترونیکی نیز اهمیت دارد. در این نوشته سعی شده است روش های مختلف تعیین زمان و مکان تشکیل قرارداد بررسی شود و بهترین روش برای تعیین مکان و زمان تشکیل قراردادهای الکترونیکی پیشنهاد و تبیین گردد.
خلاصه ماشینی:
"درمورد عقود منعقد شده در کشور خارجی نیز،هرچند نسبت به دادگاه صالح در حقوق ایران مقررات صریحی دیده نمیشود،ولی با استفاده از اتلاف مادۀ 13 قانون مذکور میتوان گفت:در اصل دادگاه محل وقوع عقد یا محل اجرای عقد،صالح به رسیدگی به اختلافات ناشی از آن عقود است،مگر اینکه مطابق رویۀ بین المللی طرفین یا یکی از ایشان تابعیت کشور دیگری غیر از محل تشکیل یا اجرای قرارداد را داشته باشند و دادگاه دیگری را تعیین کرده باشند که براساس اصل حاکمیت اراده دادگاه مزبور صالح خواهد بود.
دیدگاههای مطرح شده دربارۀ زمان و مکان تشکیل قرارداد برای تعیین اینکه قرارداد در چه زمان و مکانی تشکیل میگردد،چهار نظریه ابراز شده است: الف)نظریه اعلام قبول(اعلان اراده)1 براساس این نظریه قرارداد زمانی کامل و منعقد میشود که قبولکننده ارادۀ خود را از طریق امضای نامه یا تلگرام یا امثال آن ابراز کند،اگرچه هنوز نامه را ارسال نکرده باشد.
برخی بیان کردهاند در بین چهار نظریۀ مذکور،به عقیدۀ ما با لحاظ مسئله نظریۀ ارسال قبولکننده دفاع و با مقررات و قواعد و اصول حقوقی نظام حقوقی کشور ما منطبق است،زیرا آنچه در قانون مدنی از جمله مادۀ 191 به منزلۀ عامل تشکیل عقد معرفی گردیده است،چیزی بیش از قصد انشای همراه با وسیلۀ ابراز آن نیست و عنصری دیگر نظیر وصول قبول به ایجابکننده و اطلاع او بر قبول لازم دانسته نشده است."