چکیده:
پژوهش حاضر با هدف دستکاری بینایی از طریق آینه بر یادگیری حفظ تعادل پویا به منظور مطالعه فرضیه اختصاصی تمرین انجام شد. 45 دانشجوی دختر رشته غیر تربیت بدنی که ضعف بینایی و جسمانی نداشتند، با دامنه سنی 21- 23 سال به طور داوطلبانه انتخاب و بر اساس نمرات پیش آزمون در سه گروه آزمایشی 15 نفری همگن سازی شدند. سپس، تمرینات خود را به مدت 3 هفته، هر هفته 3 جلسه، و در هر جلسه 30 کوشش 15 ثانیه ای با فاصله استراحت 20 ثانیه انجام دادند. گروه اول با استفاده از بینایی طبیعی، گروه دوم در مقابل آینه و با استفاده از بینایی کامل، و گروه سوم در نیمی از کوشش ها با آینه و در نیمی از کوشش ها بدون آینه تمرین کردند. هر سه گروه آزمایشی در پایان هر یک از کوشش های تمرینی خود در فرایند اکتساب بازخورد KR دریافت کردند. سپس، مدت زمان حفظ تعادل افراد در مراحل اکتساب، یادداری با تاخیر (تمرین با بینایی طبیعی بدون دریافت (KR، و انتقال (اجرای مهارت با چشم بند) روی دستگاه تعادل سنج ثبت شد. نتایج تحلیل واریانس یکراهه با اندازه گیری های مکرر (3Í9) در فرایند اکتساب نشان داد سه گروه طی جلسات تمرین پیشرفت کردند و عملکرد گروه تمرین با آینه بهتر از دو گروه دیگر بود (05/0>P). نتایج تحلیل واریانس و کواریانس یکطرفه برای مقایسه عملکرد سه گروه آزمایشی در آزمون های اکتساب، یادداری، و انتقال صرفا تفاوت معناداری میان عملکرد سه گروه در آزمون یادداری نشان داد. بر اساس مقایسه آزمون تعقیبی بونفرونی، گروه تمرین بدون آینه عملکرد بهتری نسبت به دیگر گروه ها داشت (05/0> P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بنا بر فرضیه اختصاصی تمرین، برای پیشرفت یادگیری فرد باید در طول تمرین با همان منابع اطلاعات حسی آور مشابهی تمرین کند که در شرایط عملکرد نهایی به آن ها نیاز است.
خلاصه ماشینی:
"sisehtopyh ecitcarp fo yticificepS o} &%04916PLOG049G% روی چوب موازنه را در دو شرایط تمرین با بیناییطبیعی(گروه اول)و تمرین با حذف بینایی بااستفاده از چشمبند(گروه دوم)بررسی کردند.
اما فراهمنمودن اطلاعات بینایی بیشتر ازطریق استفادۀ بازخورد با کمک آینه طی تمرین(مثل آزمونهای یادداری و انتقال)چه فایدهایبرای یادگیری در شرایط بدون آینه دارد(ماننداجرای حرکات موزون و آیروبیک بدون استفاده ازآینه)؟با توجه با نتایج تحقیقات ذکر شده چگونهمیتوان مطمئن بود که تمرین در مقابل آینه بهمنظور فراهمکردن شرایط استفاده از بینایی کاملدر مقابل بینایی طبیعی منجر به یادگیری بهترمهارت میشود؟تحقیق حاضر برای پاسخ به اینسؤال انجام شد که در تکلیف تعادل پویا که حسبینایی و حس عمقی در آن نقش عمده و کلیدیدارد استفاده از سه موقعیت تمرینی متفاوت براساس بینایی چه تأثیری براین تکلیف با توجه بهشرایط اختصاصی تمرین دارد.
بررسی نمودار تعاملی و آمارههای توصیفی نشانداد گروه تمرین بدون آینه و گروه تمرین با آینهطی همۀ جلسات تمرین پیشرفت کردهاند،اماپیشرفت عملکرد گروه آزمایشی سوم در جلسۀپنجم نسبت به سایر گروهها کاهش یافته است(شکل 1) از آنجا که احتمال داشت پیشآزمون برمتغیروابسته در مراحل اکتساب،یادداری،و انتقال تأثیربگذارد،پیشفرضهای تحلیل کواریانس بررسیشد.
نتایج آزمون تحلیل واریانس و کوواریانس یکراهه برای مقایسۀ اکتساب،یادداری،و انتقال در گروهها(به تصویر صفحه مراجعه شود)*معناداری در سطح 50/0<P آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد بین عملکردگروه تمرینکنندۀ با آینه و گروه تمرینکنندۀ بدونآینه تفاوت معناداری وجود دارد )900/0-P( .
انتظار میرفت اگرشرکتکنندگان یاد گرفته باشند در طول تمرینروی منابع بازخورد حسی بیشتر از بینایی تکیهکنند،افزایش مقدار تمرین با بینایی باید نیاز بهبینایی برای اجرای مهارت را کاهش دهد(14)،امانتایج در آزمون انتقال نتایج کاملا مخالفی را نشانداد.
lortnoc tnemevom rof noitamrofni lausiv fo elor eht dna gninrael fo yticificeps eht nO."