خلاصه ماشینی:
"و همین عقبه قوی آنها بود که باعث سقوطشهر شد؟ ببینید،دشمن با لشکر سه زرهی و با تیپ 26 زرهیکه چهار گردان داشت،به جنگ با ایران آمد اما اگرما این توانایی را میداشتیم که در حاشیه شرقیرودخانه کارون،خطی دفاعی مستحکمی را شکلبدهیم تا دشمن نتواند از رودخانه کارون عبورکند،چه بسا مقاومت ادامه پیدا میکرد و خرمشهرسقوط نمیکرد.
بله،یا مثلا آقای رشید دلاوری که در دزفول بود،ازنظر تدبیر،فکر و مقاومت از جهانآرا کمتر نبود وبسیار هم تلاش بیشتر میکرد،یا شهید علی تجلاییدر سوسنگرد خیلی مقاومت کرد،شهید داوودکریمی که مسؤول عملیات سپاه خوزستان بود همبه همین ترتیب مقاومت کرد.
بله،بنابر همین بستر موجود بود که شهید جهانآراسازمانی شکل داد و توانست خرمشهر را 34 یا 45روز در برابر دشمن حفظ کند اما بعد از اینکه شهرسقوط کرد،سپاه خرمشهر را در آبادان،در قسمتشرقی خرمشهر شکل داد و مقاومت را ادامه داد،یعنی آنها باز هم طوری ایستادگی کردند که دشمنبه خرمشهر و آبادان راه پیدا نکند.
حقیقت این است که یکی به این دلیل و دیگر اینکهماجرای مقاومت و بعد سقوط خونین خرمشهر وسرانجام خوش آنکه با فتح غرورآمیز شهر-البته در فقدان جهانآرا-همراه بوده،در طول این*از راست:سرداران علایی،جعفری،صفوی و شهید باقری.
اگر آقای پورکیان زنده میماند و حتی ششماه یا یک سال بعد شهید میشد،جزو فرماندهانتقریبا رده یک محسوب میشد و میتوانست درحد شهید جهانآرا و بسیاری دیگر مطرح شود،(به تصویر صفحه مراجعه شود) منتها چون خیلی زود و در عین مظلومیت شهیدشد،نامش تا امروز بر سر زبانها نیفتاده است."