خلاصه ماشینی:
"کشورهای توسعهیافته زمانی توانستند طعم توسعهیافتگی را به شکل میوههای رفاه، آسایش و آرامش نسبی در ذائقه شهروندان خود شیرین نمیند که برنامههای صنعتی و اقتصادی خود را بر بستر مطمئن و کنترل شدهای از رشد جمعیت بنا نهادند، به طوری که در دهه کنونی نیز حتی علیرغم تنظیم و اجرای برنامههای عملی و اعطای امتیازاتی در راستای تشویق مردم به افزایش نرخ باروری در پاسخ به نیاز حیاتی جامعه برای دسترسی به نیروی کار جوان در آینده، هنوز هم نرخ رشد جمعیت در پارهای از این کشورهای یا منفی و یا نزدیک به صفر است جمهوری اسلامی ایران برای رهانیدن جامعه انقلابی از چنگال بیکاری و توفیق در برنامههای عزتبخش خود تا رسیدن به مطلوبترین نرخ رشد جمعیت مورد انتظار (1%درصد)راهی دراز و صعب العبور در پیش روی دارد و دستیابی به این نرخ ظرف مدت کوتاه قابل حصول نیست زیرا همانطور که قبلا بیان گردید پیشزایی و رشد فزاینده جمعیت در طول سالهای (56-5331)که جمعیتی بالغ بر 63751 هزار(جدول شماره 71)پا به عرصه حیات گذاشت،دو مشکل عمده و بزرگ را در سالهای بعد از 5731 حد اقل به مدت 02 سال فرا روی کشور قرار خواهد داد:نخست اینکه متولدین دوره یاد شده خود به صورت نیروی کار در طول سالهای 59- 5731 ظهور خواهد کرد و نرخ رشد عرضه نیروی کار را به رقم قابل توجه 3/5 الی 3/9 ظرف سالهای 78-77 افزایش خواهد داد که دولت برای پاسخگویی به نرخ رشد یاد شده باید با افزایش رشد تولید ناخالص داخلی از میزان 5/1 فعلی به 7/8 درصد، بتواند با ایجاد 065 هزار فرصت شغلی در سال نرخ رشد اشتغال را از 2/5 درصد فعلی افزایش داده و به 3/9 درصد در پایان سال 78 برسد تا پاسخگوی عرضه نیروی کار کشور در دهه بعد از سال 77 باشد."