خلاصه ماشینی:
"ز)جاها و وقتهایی که زمان با رؤیاها و خیالهای فردی(یا اجتماعی)درهم آمیخته و ممزوج میشوند تا واقعیتها را تباه یا حذف نمایند، اگرچه همین واقعیتها منشأ و انگیزانندهی آن خیال و رؤیاها باشند،اما آنچه در بطن رفتارشناسی و مضمون«فلجگشتگی»زیست آدمها،موقعیتها و مکانهای نمایشنامههای رادی بیشتر از مولفهها و ریختهای تراژدی به چشم آمدنی و قابل توجه است،مناسبتها و حساسیتهای تراژیکی است که فضای عمومی اثر(یا آثار او را بهطور کلی)از خود آکنده میکند و همه جا در پی حفظ نیروهای درونی و سرکشی هستند که در برابر قدرتهای نفیکننده ایستادگی نمایند و نیز جستوجوی بیان تراژیکی که بازنمای شکستها،بداختریها،غرورهای زخمی، نفرینها و ازخودگذشتگیهای انسان آغاز قرن بیست و یکم باشد.
»اعتبار و غنای خود را در برهنگی، صراحت و حذف نوعیت واژگان و گسیخت در عرف قواعد نحوی گفتوگوها یابد و نیز برخی ورودهای غیرمترقبه به قلمروهای ممنوع زبان شکل طبیعی و خودانگیختگی غیرعمدی بیان آدمهای متن و حضور نهچندان قطعی آنها در چندلایگی روایت به دور از مواضع آمرانه و موقعیتهای سلطهجویانه نوشتاری به رقص هولناک و تمامناشدنی آدمها و واژگانی مصروع و زخم خورده میماند که انگار قرار است حالا و وقت دیگر شبحوار و روح مانند از هرچه نام و نشانه و ضمیر و مجال و فاصله و عارضه و حضور و کیفیت و اصالت و تجانس اینجایی بگذرد و میگذرد تا کجا؟تا کی؟ -نورئالیسم اکبر رادی برای تأکید بر اهمیت محتوا و کشف علیتها و سببهای پیچیدهی فرد و اجتماع به هیچ رو از منزلت و مرتبههای زیباشناسیک فرم نمیکاهد."