خلاصه ماشینی:
کتاب به مشاهداتی کلی دربارهی ماهیت هنر،شکلگرایی و شمایلنگاری،مارکسیسم و فمینیسم،روشهای زمینهای و رویکردهای شکلگرا و شمایلنگار،رسمهای زندگینامه نگاری و خود،درآمدی به روششناسیهای نشانه شناسیک منشعب از زبانشناسی،فلسفهی زبان،و نقد ادبی شامل رویکردهای ساختارگرایی از ساختارگرایی و ساختگشایی،چگونگی بهکارگیری نگرههای روانکاوانه در مورد جنبههایی از نگارگری و چگونگی اندر کنش این نگرهها با رویکردهای روششناسیک هنری،و در آخر نگاهی گذرا به دو نمونه از نمونههای روانشناسی و زیباییشناسی میپردازد.
شکلگرایی و سبک پس از بحث نخست کتاب که ماهیت هنر و انگیزههای هنری را مورد توجه قرار داده است،خواننده به کلگرایی به عنوان رویکردی به هنر که بهجای تأکید بر محتوا،بر اهمیت شکل بهمنزلهی سرچشمهی جاذبهی ذهنی اثر هنری پا میفشارد،جلب میشود.
درواقع مولف آرایش نهایی صورتگرفته به دست هنرمند را ترکیب یا تصنیف یا انشای اثر هنری دانسته است.
درواقع شیوهی زندگینامهای تاریخ هنر،آثار هنری را در ارتباط با زندگی و شخصیت هنرمند بررسی میکند و ارتباط بدون واسطهای بین هنرمند و هنر او در نظر میگیرد و مفهوم تألیف را جدی میشمارد.
آدامز در فصلهای پیشین کتاب به قراردادهای زندگینامهای دربارهی هنر و هنرمند اشاره کرده و حضور هنرمند را در آنها نشان میدهد.
روانکاوی:فروید،وینیکات و لاکان فصلهای نهم و دهم مولف نشان م دهد که چگونه میتوان نگرههای روانکاوانه را در مورد جنبههایی از نگارگری به کار بست،و چگونه این نگرهها با دیگر رویکردهای روششناسیک هنری اندر کنش دارند.
به نظر مولف ازآنجا که چندین مکتب گوناگون روانکاوی و در درون آنها چندین رویکرد روانکاوانه وجود دارد در این بخش بر سه چهرهی مهم تأکید شده است:فروید، وینیکات،و لاکان.