خلاصه ماشینی:
"پس از آنکه شمس الدین آن سنت تاریخنگاری فارسی در شبهقاره هند با تاج المآثر آغاز و با تألیف تاریخ فیروزشاهی به انسجام و پختگی رسید اما تاج المآثر به دلیل سبک منشیانه متکلفانهای که داشت در دورههای بعد چندان مورد توجه قرار نگرفت نود مقدمه را نوشت:آن بر پنج قسم و هر قسم را به هیجده مقدمه تقسیم کرد و تاریخ خود را در سال 801 هـ ق به پایان رساند5.
«فتاوای جهانداری»که ترجمان نظریات سیاسی برنی است و آن را به شیوهی حضور عفیف در دربار فیروز شاه به وی این امکان را داده که با بزرگان قوم و رجال دولت در ارتباط باشد و اطلاعات تاریخی را از آنها کسب کند کتاب مرآه الامرا نوشته و در آن با نقل حکایتها و تمثیلهای تاریخی و داستانی و گفتههای بزرگان،روشهای درست برای حکومت کردن را بیان کرده است.
فصل المیم-الصاء- سبک و روش تاریخنگاری فیروزشاهی سنت تاریخنگاری فارسی در شبهقاره هند با تاج المآثر تألیف صدر الدین محمد بن حسن نظامی نیشابوری آغاز و با تألیف تاریخ فیروزشاهی توسط ضیاء الدین برنی به انسجام و پختگی رسید اما تاج المآثر به دلیل سبک منشیانه متکلفانهای که داشت در دورههای بعد چندان مورد توجه قرار نگرفت.
عفیف از یک حس اسلوبشناسی قوی برخوردار بوده و همین تقسیمبندی تاریخی،تاریخ فیروزشاهی را از اشتباهات ناشی از تکرار و تناقض و اغتشاش مصون داشته و باعث عفیف در اثر خود سعی نموده که تلفیقی از دیدگاه جوزجانی را که به مسائل سیاسی بیشتر تمایل داشته، و ضیاء الدین برنی را که ضمن ضبط وقایع سیاسی، مسائل اقتصادی را نیز مورد توجه قرار داده است، ارائه نماید بهبود پیشرفت تاریخنگاری شده است."