چکیده:
هدف از انجام این پژوهش، بررسی و مقایسه تاثیر فعالیت های بدنی هوازی و ورزشی یا مهارت آموزی بر میزان اضطراب دانشجویان است. محدوده و زمینه هائی از اضطراب که به عنوان متغیر وابسته مورد مطالعه قرار گرفته است، عبارتند از: اضطراب کلی، اضطراب حالتی، اضطراب صفتی، ضربان قلب و تنش عضلانی. طرح تحقیقی این پژوهش یکی از مجموعه طرحهای تجربی است، که به نام «طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه و استفاده از گزینش تصادفی آزمودنی» می باشد.
66 نفر آزمودنی مضطرب از بین 520 داوطلب، که بر اساس پرسشنامه مقدماتی و اضطراب کتل جور و به طور تصادفی به سه گروه نمونه آزمایشی (1) و (2) و گواه تقسیم شدند، دو گروه آزمایشی به مدت 10 هفته و هفته ای دو جلسه، در معرض فعالیت های بدنی هوازی و مهارت آموزی (به ترتیب) قرار گرفتند، در حالی که گروه گواه از فعالیت های بدنی هوازی و ورزشی یا مهارت آموزی محروم بودند، بدیهی است قبل از آغاز دوره تمرین و نیز بعد از پایان آن از سه گروه نمونه، آزمونهای روان شناختی، حرکتی، مهارتی و فیزیولوژیکی به عنوان «پیش آزمون» و «پس آزمون» به عمل آمد. برای مقایسه میانگین های نمره های اضطراب و متغیرهای فیزیولوژیک مزبور سه گروه، از آزمون تی (t-test)، تحلیل واریانس (ANOVA) و آزمون توکی (Tukey Test) استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل در پیش آزمون متغیرهای مذکور کلیه گروههای نمونه نشان می دهد که، میان گروههای نمونه هیچگونه تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود ندارد. نتایج در پس آزمون گروه آزمایشی (1) (گروه فعالیت بدنی هوازی) نشان می دهد که عوامل اضطراب کلی، اضطراب حالتی و صفتی، به طور معنی داری در مقایسه با پیش آزمون گروه آزمایشی (1) و پس آزمون گروه گواه، تقلیل یافته است. اما در متغیرهای ضربان و تنش عضلانی تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود ندارد. به عبارت دیگر فعالیت های بدنی با اطمینان بیش از %95 اضطراب کلی، حالتی و صفتی را کاهش می دهد. در حالی که، نتایج در پس آزمون گروه آزمایشی (2) (گروه مهارت آموزی) نشان می دهد که در عوامل اضطرابی تفاوت معنی داری از نظر آماری در مقایسه با پیش آزمون گروه آزمایشی (2) و پس آزمون گروه گواه، نداشته است. به عبارت دیگر، فعالیت های ورزشی یا مهارت آموزی با اطمینان بیش از %95 اضطراب کلی، حالتی، صفتی و متغیرهای ضربان قلب و تنش عضلانی را تقلیل نمی دهد.
خلاصه ماشینی:
"بررسی و تأثیر فعالیتهای بدنی هوازی و مهارتآموزی بر اضطراب دانشجویان پسر مراکز آموزش عالی(دولتی)شهرستان اراک دکتر حسن خلجی گروه تربیتبدنی دانشگاه اراک فهرست: چکیده 39 مقدمه 49 روششناسی تحقیق 69 یافتههای تحقیق 89 بحث و نتیجهگیری 101 منابع و مآخذ 301 چکیده: هدف از انجام این پژوهش،بررسی و مقایسه تأثیر فعالیتهای بدنی هوازی و ورزشی یا مهارتآموزی بر میزان اضطراب دانشجویان است.
همانطور که در طول برنامه فعالیت هوازی، ضربان قلب زا 06 درصد حد اکثر بتدریج تا 58 درصد حد اکثر افزایش یافت و ظرفیت بیشینه اکسیژن مصرفی (vo2max) گروه تجربی هوازی نسبت به گروه گواه از نظر آماری بهطور معنیداری افزایش یافت، به موازات این برنامه مداخلهای،اضطراب کلی و صفتی گروه مزبور نیز بهطور معنیداری دچار کاهش شد؛لذا میتوان اظهار کرد که انتقال اکسیژن و کاربرد اکسیژن در مغز و نیز در بافتهای دیگر بدن تسهیل گردیده است.
عدم تأثیر برنامه مهارتآموزی در تقلیل اضطراب(نسبت به برنامه هوازی)به چند دلیل قابل توجیه است:1-چون برنامه مهارتآموزی،با آموزش پیچیدهتر و یافتن جایگاه در گروه همراه است،سهولت آن برای آزمودنی از برنامه هوازی کمتر است؛2-به دلیل عدم سهولت،لذتبخشی کمتری به همراه دارد؛3-آزمودنیها در برنامه مهارتآموزی به دلیل تفاوت نوع کوشش و تمرین، مورد ارزیابی بیشتری قرار میگیرند؛4-به دلیل عدم تأکید بر هوازی بودن برنامه مهارتآموزی،تغییرات زیستشیمیایی و روانشناختی شرایط هوازی بوجود نمیآیند.
بررسی متغیرهای فیزیولوژیک وابسته به اضطراب در سه گروه نشان داد که میانگین دو گروه تجربی و گواه در آزمون ضربان قلب،تغییر نمیکند (5%- a )؛اما تفاوت تنش عضلانی آزمودنیهای گروه مهارتآموزی نسبت به گروه تجربی 1 یا هوازی و گواه،از نظر آماری معنیدار میباشد."