خلاصه ماشینی:
"ده سال اقبالشناسی در ایران(1995-2005) تحسین فراقی ترجمهء علی بیات اقبال در یک بیت خطاب به یک مبلغی دینی که برای تبلیغ اسلام به فرنگ رفته بود،و روی سخن آن بیت همانقدر که به آن مبلغ بود که به خود اقبال،گفته بود: «ره عراق و خراسان زن ای مقامشناس به بزم اعجمیان تازه کن غزلخوانی» این شیدا و شیفته روم و تبریز،با وجود فاصلهای بسیار از بزم اعجمیان،و در عین حال با قلب و ذهن خود که شب و روز خود را در آن میگذراند،در مورد عجم و اندیشههای عجم با تسلسلی زیاد و نیز با اطمینانی غیرعادی به سبک تازه،بدیع و والهانه به سرودن شعر پرداخت.
ببینید مشایخ فریدنی در کتاب خود«نوای شاعر فردا»این وضعیت را چنین توصیف میکند: «کار این بیخبری بدانجا کشیده بود که یکی از استادان دانشگاه تهران که خود در هند درس خوانده بود،در سال 1322 هجری شمسی به یک روزنامهنویس مسلمان در کراچی گفت:اقبال یک شاعر محلی بوده است.
البته در مصاحبههای متعدد و در مجموعه یکی دو مقاله با نام«قلندر شهر عشق»،بدون ذکر نام احمد آرام فرمودهاند که ترجمه سخنرانیها توسط احمد آرام این قدر ناقص است که هر سطر آن جای اعتراض دارد، میگوید:«هیچ سطر آن خالی از ایراد نیست(صفحه 135)» مزید برآن به گفته آقای«بقائی ماکان»،عنوان ترجمه شده این کتاب،«احیای تفکر دینی»خود گویای این است که مترجم با آثار و افکار اقبال هیچ مناسبتی ندارد.
این ترجمه به دلیل تسلط مترجم به زبان اردو،ترجمه بسیار خوبی از مقدمه تدوینکننده کتاب دکتر تحسین فراقی و متن مقاله اقبال میباشد و برای فلسفهشناسان،اقبال دوستان و ادیبان ایرانی یک متاع پربا محسوب میشود."