چکیده:
در دهههای اخیر موضوع هویت ملی و قومی به یکی از مسائل مورد توجه، خصوصا در کشورهای متنوع تبدیل شده است.در برجسته شدن این موضوع عوامل گوناگونی مؤثر بوده است که در این میان بر فرایند جهانی دشن اتفاق نظر زیادی وجود دارد.گروهی بر این باورند که گسترش و تعمیق فرایند جهانی شدن باعث تشدید و برجسته شدن وفاداریهای قومی و محلی و در نتیجه تضعیف هویت و انسجام ملی شده است.در مقابل،گروهی دیگر معتقدند که تقویت هویت قومی در تعارض با هویت و انسجام ملی نیست،بلکه میتواند به تقویت هویت و انسجام ملی جوامع منجر شود.
این پژوهش با هدف بررسی رابطهء بین هویت ملی و هوی قومی دانشجویان آذری،کرد و عرب دانشگاههای دولتی کشور در سال 1387 و رابطهء«احساس محرومیت نسبی»با هویتهای ملی و قومی انجام شده و نمونهء پژوهش 687 نفر بوده است.
یافتههای تحقیق نشان داد که بین دو متغیر هویت ملی و هویت قومی رابطهء مثبت،همافزا و متوسطی وجود دارد.همچنین،بین متغیر«احساس محرومیت نسبی»و هویت ملی رابطهء منفی نسبتا بالایی وجود دارد و این رابطه با متغیر هویت قومی مثبت و در حد ضعیفی بوده است.
خلاصه ماشینی:
"این پژوهش با هدف بررسی رابطهء بین هویت ملی و هوی قومی دانشجویان آذری،کرد و عرب دانشگاههای دولتی کشور در سال 1387 و رابطهء«احساس محرومیت نسبی»با هویتهای ملی و قومی انجام شده و نمونهء پژوهش 687 نفر بوده است.
4. پیشینه تحقیق پیشتر گفته شد که امروزه موضوع قومیت و هویت قومی به عنوان یکی از موضوعات اصلی مورد توجه بسیاری قرار گرفته و پس از دههء شصت سبب انجام مطالعات و تحقیقات زیادی در این حوزه شده است.
با توجه به نتایج این تحقیق و تحقیقات مشابه،بایستی بیان داشت که حداقل در جامعهء مورد مطالعهء این تحقیق،دو متغیر هویت ملی و قومی در طول همدیگر قرار دارند و مکمل یکدیگرند؛هرچند، به طور طبیعی در بین گروههای قومی مختلف از سطوح متفاوتی برخوردار است.
با توجه به یافتهها و تحقیقات پیشین،پیشنهادهایی در سه بعد فرهنگی،اقتصادی و سیاسی جهت تقویت هویت و انسجام ملی ارائه میشود: در بعد فرهنگ قبل از هرچیز درک این موضوع از سوی مسئولان و نخبگان ضروری است که با گسترش و تعمیق روزافزون فرایند جهانی شدن،پیامدهای مثبت، منفی و گاه متناقض آن در همهء حوزهها،از جمله در حوزهء فرهنگی و هویتی نمایانتر خواهد شد؛لذا برای مدیریت این تغییرات،ضمن درک این مسئله،اتخاذ راهکارهایی با توجه به ماهیت فرهنگی هویت ملی به نظر میرسد.
در بعد سیاسی نیز میتوان به تلاش بیشتر محققان و اندیشمندان این حوزه در توجه دادن مسئولان به حساسیت موضوع و راهکارهای مؤثر جهت مدیریت مناسب مسائل قومی در کشور،تلاش بیشتر تصمیمسازان کشور برای مشارکت دادن همهء اقوام ایرانی در فرایند تصمیمسازیها و تصمیمگیریهای ملی،افزایش اختیارات منطقهای جهت برنامهریزیهای بومی و محلی،توجه هرچه بیشتر به ارتباط و پیچیدگی عرصههای مختلف داخلی و خارجی در حوزهء مسائل قومی و انسجام ملی اشاره کرد."