چکیده:
نهاد دستور موقت چنان اهمیتی یافته است که میتوان آن را یکی از بخشهای بنیادین نظام دادرسی برشمرد.در این خصوص به موضوعی اساسی پرداخته شده است،اینکه در چه مواردی دادگاه باید اقدام به صدور قرار دستور موقت،به مفهوم اخص واژه،نماید.
با توجه به نهادهای گوناگون دستور موقت،به مفهوم اعم واژه،ابتدا، نهادهای مزبور بررسی اجمالی گردیده و با نهاد دستور موقت،به مفهوم اخص واژه،مقایسه گردیدهاند.در حقیقت،نهادهای مزبور،اگرچه شباهتهایی با این نهاد دارند،اما در عین حال،از حیث مبنای قانونی و ویژگیها از آن متمایز میباشند.سپس،مفهوم و دامنه«فوریت»بررسی شده است،زیرا دادگاه در صورتی میتواند دستور موقت صادر کند که درخواستکننده«فوریت»را اثبات نماید.
خلاصه ماشینی:
"برای مثال در دعوای الزام به انجام تشریفات تنظیم سند رسمی انتقال ملک که خواهان درخواست صدور دستور موقت مبنی بر منع خوانده از نقل و انتقال ملک مزبور را مینماید،باید پذیرفت که فوریت وجود دارد زیرا،خوانده،با توجه به اینکه ملک رسما به نام وی است،با انتقال آن به غیر،موجب میشود که اجرای حکم الزامی که ممکن است علیه او در آینده صادر گردد،غیر ممکن شده و یا با دشواری مواجه شود.
-«در خصوص خواسته وکیل خواهان دایر به صدور دستور موقت در مورد1-قلع احداثات موجود در پشت بام مورد اجاره 2-اعاده وضع به حال سابق در مورد برداشتن تیغهها در طبقه همکف و زیرزمینی مورد اجاره موضوع سند رسمی اجاره شماره 41994 مورخ 11/6/54،اولا در مورد ایجاد بنای غیر مجاز در پشت بام مورد اجاره،اگرچه ایجاد تأسیسات مزبور بدون اخذ مجوز از مراجع ذی ربط برخلاف مقررات بوده و وکیل خوانده نیز به این امر اذعان دارد،لیکن نظر به اینکه احداث بنا در محل مزبور مربوط به سالها قبل از تقدیم دادخواست میباشد علی هذا به نظر دادگاه فوریتی در این مسأله وجود ندارد..."