خلاصه ماشینی:
"رشد شتابان درآمد نفت در این سال(1352)،بالا رفتن هزینهء زندگی، رشد سریع دستمزدها،بالا رفتن انتظارات مزدبگیران برای دریافت سهم نفت بیشتر،وحشت رژیم از طبقهء کارگر صنعتی و انقلاب و در نتیجه توجه وسواسگونهء برخی از مقامات رژیم به رفاه نسبی طبقهء کارگر جدید صنعتی یا لااقل بخش تخصصی و فنی آن،رشد سریع کارخانههای بزرگ و تمرکز کارگران در قطبهای صنعتی کشور و تبلیغات سازمانهای چپ و به خصوص توجه دو سازمان پیشگام چریکی فدایی و مجاهد به طبقهء کارگر و سعی سازمانهای چپ به رخنه در کارخانهها و برپایه اعتصابها(که به رخنهء محدود معدودی از آنان در کارخانهها انجامید)از عوامل مؤثر در افزایش اعتصابها با خواستهای رفاهی و موفقیت نسبی آنها بودند.
اولا چطور میتوان ادعا کرد که بلافاصله پس از تصمیم دو سازمان در سال 1352 به سمتگیری به سوی طبقهء کارگر،اعتصابها با چنین سرعتی افزایش یافت؟و یا اینکه چطور با افول جنبش چریکی در آستانهء مراحل اولیهء انقلاب شمار اعتصابها به سرعت کاهش مییابد و کارگران که اینهمه نسبت به جنبش چریکی،در شرایط سرکوب رژیم، حساس بودهاند،حالا در شرایط فضای باز سیاسی که قشرها و طبقات دیگر اجتماعی علیه رژیم به پا خاستهاند بیاعتنا کنار گود نشسته و تنها تماشاگر شدهاند؟ در دورهء انقلاب نیز که بسیاری از احزاب و سازمانهای هوادار طبقهء کارگر از خارج راهی کشور شدند و بساط گستردند و آنها که در داخل مبارزه میکردند و پرشان را چیده بودند با تند باد انقلاب جانی تازه گرفته بودند و نیروهای از هم گسیختهء خود را گرد میآوردند،بازهم نتوانستند تکانی آنچنان به طبقهء کارگر بدهند."