چکیده:
این مقاله درصدد تبیین این ادعا است که هنر خوشنویسی به مثابه یک هنر اصیل و خلاق از ظرفیتهای فراوان برای کسب جایگاه ممتاز و متعالی میان هنرهای مدرن برخوردار است.هنر خوشنویسی ضمن حفظ ویژگیهای اصیل خود از آن اندازه ظرفیت برخوردار است که با دگرگونی در ساختارهای ترکیببندی و فرمی خود-که دو ویژگی مهم هنر مدرن به شمار میروند-به مثابه یک هنر مدرن جایگاه ویژهای در فضای فکری و اجتماعی جامعهی معاصر ایرانی و جوامع بین المللی از آن خود نماید.
به روز شدن نیازمند اصالت و خلاقیت است.هنر خوشنویسی به علت بومی بودن از اصالت برخوردار است و به همین دلیل مهم بیش از هر هنر دیگر در این مرز و بوم ظرفیت مدرن شدن را دارد.هنرمند خوشنویس نیز با به کار انداختن جنبههای خلاقیتش ضمن حفظ اصالتهای هنر خوشنویسی میتواند آن را با نیازهای روز جامعه منطبق نماید.
خلاصه ماشینی:
هنر خوشنویسی ضمن حفظ ویژگیهای اصیل خود از آن اندازه ظرفیت برخوردار است که با دگرگونی در ساختارهای ترکیببندی و فرمی خود-که دو ویژگی مهم هنر مدرن به شمار میروند-به مثابه یک هنر مدرن جایگاه ویژهای در فضای فکری و اجتماعی جامعهی معاصر ایرانی و جوامع بین المللی از آن خود نماید.
هنر خوشنویسی به علت بومی بودن از اصالت برخوردار است و به همین دلیل مهم بیش از هر هنر دیگر در این مرز و بوم ظرفیت مدرن شدن را دارد.
از آنجایی که در هنر مدرن شکل از اهمیت برخوردار است نه درونمایه،هنرمندان خوشنویس میتوانند با نوآوری در فرم و ترکیب واژگان و حروف،آثاری خلق کنند که در عرصهی بین المللی جایگاه شایستهای برای هنر خوشنویسی ایرانی فراهم شود،علاوه آنکه ذائقهی نوجوی ایرانیان به ویژه جوانان نیز در این زمینه ارضا خواهد شد.