چکیده:
هدف مطالعه حاضر عبارت است از بررسی تفاوت های جنسیتی در میزان حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین (VGRF) و میزان بار (ROL) در حرکت پرش – فرود. 44 دانشجوی ورزشکار سالم رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، شامل 22 مرد (وزن 75.89±3.22 کیلوگرم، قد 177.84±4.52 سانتی متر، و سن 24±3 سال) و 22 زن (وزن 64.17±2.85 کیلوگرم، قد 164.20±5.58 سانتی متر، و سن 22±2 سال) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها حرکت پرش - فرود را روی صفحه نیرو انجام دادند. حداکثر VGRF و میزان بار آزمودنی ها با استفاده از اطلاعات نیروهای عکس العمل زمین در حین فرود محاسبه شد. به منظور مقایسه این پارامترها بین دو گروه از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره با سطح معناداری a?0.05 استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره تفاوت معناداری را در میزان با بین زنان و مردان نشان داد p?0.05) و LambdaWilks=0.372 و F1,41=5.627). میزان بار در زنان 15.85 درصد بیشتر از مردان بود (479.10±113.30 در زنان و 403.20±98.50 در مردان)، اما تفاوت حداکثر VGRF در بین دو گروه معنادار نبود (p>0.05 و F1,41=2.818). با توجه به نتایج تحقیق، به نظر می رسد افزایش میزان بار در زنان به طور ثانوی میزان بار را در مفصل زانوی آن ها افزایش می دهد. در نتیجه احتمال بروز صدمات مفصل زانو، خصوصا لیگامنت متقاطع قدامی زانو (ACL) در آنان افزایش می یابد. دلیل احتمالی افزایش میزان بار در زنان را می توان به تفاوت در الگوی فرود آمدن زنان یا کنترل عصبی - عضلانی آنان نسبت داد.
خلاصه ماشینی:
"با فرض اینکه یکی از دلایل احتمالی بروز بیشتر آسیب زانو در زنان،اعمال نیروهای ضربهای بیشتر بر اندام تحتانی آنها در حین فرود آمدن است،مطالعة حاضر به منظور بررسی تفاوتهای جنسیتی در میزان حداکثر FRGV و میزان بار در حرکت پرش-فرود انجام گرفت.
بنابراین،این احتمال وجود دارد که عضلات زنان توانایی کمتری برای جذب ضربه در حین تماس با زمین داشته باشند و این کاهش توانایی باعث کاهش مدت زمان جذب ضربة نیروی عکسالعمل زمین هنگام برخورد با زمین شود که نتیجة نهایی آن افزایش میزان بار در زنان نسبت به مردان است.
به لحاظ نظری منطقی است در زنانی که سریعتر و با انعطاف کمتر،همچنین با توانایی کمتری برای تعدیل نیروهای وارد بر اندام تحتانی فرود میآیند،بهطور بالقوه خطر صدمات جدی LCA یا زانو افزایش یابد،اما در مطالعة حاضر تفاوت معناداری در FRGV زنان و مردان مشاهده نشد.
به طور کلی میتوان چنین بیان کرد که میزان بار بین مردان و زنان شرکتکننده در مطالعة حاضر تفاوت معناداری نشان داد و به نظر میرسد که یک دلیل افزایش میزان آسیب غیربرخوردی LCA در زنان نسبت به مردان در نتیجة میزان بار بالای اعمال شده به اندام تحتانی آنها در حین فرود آمدن باشد و به نظر میرسد برای کاهش خطر صدمات زانو،بهتر است بر تمرینات عصبی-عضلانی و راهبردهای فرود آمدن زنان ورزشکار تمرکز شود.
T ,tteweH " setelhta elamef ni ksir yrujni tnemagil etaicurc roiretna tciderp eenk eht fo gnidaol suglav dna lortnoc ralucsumoruen fo serusaem lacinahcemoiB " ."