خلاصه ماشینی:
"تنهائی به بحر رفتم و گفتم بموج بیتابی همیشه در طلب استی چه مشکلی داری؟ هزار لولوی لالاست در گریبانت درون سینه چو من گوهر دلی داری؟ تپید و از لب ساحل رمید و هیچ نگفت بکوه رفتم و پرسیدم این چه بیدردی است رسد بگوش تو آه و فغان غمزدهئی اگر بسنگ تو نعلی و قطرهء خون است یکی در آبسخن با من ستمزدهئی بخود خزید و نفس درکشید و هیچ نگفت ره دراز بریدم ز ماه پرسیدم سفر نصیب،نصیب تو منزلی است که نیست؟ جهان ز پرتو سیمای تو سمنزاریست فروغ داغ تو از جلوه دلی است که نیست؟ سوی ستاره رقیبانه دید و هیچ نگفت شدم بحضرت یزدان گذشتم از مه و مهر که در جهان تو یک ذره آشنایم نیست جهان تهی ز دل و مشت خاک من همه دل چمن خوش است ولی درخور نوایم نیست تبسمی بلب او رسید و هیچ نگفت زبان فارسی غیراز آنکه زبان شاعری و ادبی و در واقع زبان دل مردم پاکستان است در زبان اردو نیز نفوذ و تاثیر فراوان دارد و هماکنون بیش از 50 درصد کلمات اردو فارسی است.
در اینجا دیگر بتصدیع خود پایان میدهم و یادآور میشوم که پیر و اقدامی که در مجله وحید بعمل آوردیم و بخش زبان اردو را گشودیم آقای قدرت الله شهاب معاون وزارت فرهنگ پاکستان مرا بشارت و نوید دادند که بمناسبت تشریففرمائی شاهنشاه آریامهر بپاکستان در یکی از مجلات بزرگ آنکشور بخش زبان فارسی در برابر زبان اردو و بنگالی خواهند گشود و من بنام یکنفر ایرانی و بنام کسیکه برای اولینبار در تاریخ مطبوعات ایران دست بنشر اخبار و مطالبی بزبان اردو زده است از اقدام مفید وزارت فرهنگ پاکستان سپاسگزاری میکنم و امیدوارم روزبروز موجبات همبستگی فرهنگی،اقتصادی و مذهبی ما بیشتر فراهم شود."