خلاصه ماشینی:
"در کتاب«جامعهشناسی خودمانی»عیبهای اجتماعی ما ایرانیان به تفصیل مورد بحث قرار گرفتهاند،اما ذکر چندانی از خوبیهای مردم نیست و البته آن تأکید و این امساک قابل درک است چون از یکسو مقصد کتاب انتقاد اجتماعی عمیق و موشکافانه است که طبعا باید بدیها را در بربگیرد و از سوی دیگر این واقعیت بر کسی پنهان نیست که ما ایرانیها بیش از حد دلباخته خودمان و صفات خوبمان هستیم و سوزانتر کردن آتش این عشق چندان ضروری به نظر نمیرسد!
اجازه بدهید بهعنوان (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمونه در خارج از مرزهای خودمان اول به سراغ یک دیوار کوتاه برویم و بعد به سوی یک دیوار به ظاهر بلند:در همین روزهایی که گذشت،ملت(؟)عراق که بیست سال است جهنم واقعی را در همین دنیا به خاطر دیوانگی موجود خودکامهای به چشم دیده و از ابتداییترین لوازم زندگی مثل خوراک و دارو محروم بوده،شصت و پنجمین سال تولد پیشوایش را جشن گرفت و به قول رسانههای عراقی،مردم تندیسی از قهرمان ملی خود برپا کردهاند که پنجاه و پنج متر ارتفاع دارد، یعنی بیست و سه متر بلندتر از بلندترین تندیس قبلی آن حضرت!و درست در همین روزها، رئیس جمهور ایالات متحده در نطقی پیرامون خاورمیانه ادعا کرد که رئیس دولت اسرائیل از صلحجوترین مردم روزگار است!معلوم نیست چرا کمیته جایزه صلح نوبل دست روی دست گذاشته است و به این سه بزرگوار جایزه اعطا نمیکند؟البته حالا که صحبت از دروغگویی در میان فرمانروایانست،باید انصاف داد و گفت دیکتاتور عراقی کاملا از صداقت بیبهره نیست چون از ابتدا نام صدام به معنی صدمهزننده را برای خودش برگزیده است تا دیگران تکلیف خودشان را بدانند!"