خلاصه ماشینی:
"و سپس توضیح دادم که بعد از عدم موافقت دولت ایران با آخرین پیشنهاد انگلستان،اولیای درجهء اول امریکا ظاهرا از خود یک نوع حالت خشم و عصبانیت نسبت به ایران ابراز میدارند[و]به جای اینکه با دلسوزی و همدردی مشکلات ما را درنظر بگیرند و راه چارهای برای حل آن بیندیشند از یکطرف رویهء بیاعتنایی پیشگرفته و از طرف دیگر هروقت فرصتی به دست میآید به بهانهای اظهارات غیردوستانه نسبت به ایران مینمایند و باری من که در تمام دورهء زندگانی اجتماعی خود نهایت عشق و علاقه را به توسعهء روابط بین ایران و امریکا داشته و تقریبا عمر خود را صرف این کار نموده[ام]اکنون نهایت موجب تأسف است که ملاحظه میکنم در عهدی که سمت سفارت کبرای ایران در واشنگتن به عهدهء این جانب میباشد و ایران بیش از هرموقع دیگر در تاریخ خود به مناسبات حسنه با امریکا احتیاج دارد یک چنین وضعی پیداشده که محتمل است به نتایج وخیم برسد.
اولا آقای وزیرخارجه میدانند یگانه جمعیتی که در ایران کمونیست تشخیص دادهشده حزب سابق توده است که غیرقانونی اعلام گردیده و هیچیک از دستههای افراطی چپ،خود را توده یا کمونیست نمیخوانند و دولت چگونه میتواند به صرف اینکه جمعیتهائی شعارهای (به تصویر صفحه مراجعه شود) افراطی به کار میبرند آنها را کمونیست بشناسد و بر علیه آنها اقدام کند؟ ثانیا در صورتی که آقای وزیر خارجه از فعالیت کمونیستها در ایران نگران میباشند منطق ایشان برای عدم کمک به ایرانیان چیست؟زیرا معزیالیه به خوبی میدانند که دولت فعلی هیچ گونه تمایلی به کمونیزم ندارد و احزاب ملی ایران نیز که از دولت پشتیبانی میکنند با کمونیستها مخالف هستند و تودهء ملت ایران هم به علت سوابق تاریخی و مذهبی خود به استقلال و حاکمیت ملی ایران علاقهمند میباشند."