چکیده:
طبق اصول کلی،رسیدگی به تظلمات در دادگاههای دادگستری علنی است و رسیدگی خصوصی و محرمانه استثنائی و نیاز به تصریح دارد.استثناء و تصریح در مورد داوری وجود دارد.خصوصی و محرمانه بودن داوری دو خصیصه اساسی حقوق داوری را تشکیل میدهند. این دو خصیصه امتیاز اصلی داوری بر رسیدگی قضائی و علت اساسی رجوع به داوری تلقی میشوند.در رویه قضائی فقط درباره خصوصی بودن داوری اتفاق نظر وجود دارد و محرمانه بودن آن مورد مناقشه و اختلاف عقیده است.مقاله حاضر در نظر دارد این دو خصیصه داوری را مشخص نماید.
خلاصه ماشینی:
"1993) اظهار نظر کرده است(اثر ماده 1469 قانون آئین دارسی مدنی جدید ممنوعیت افشاء نظر هریک از داوران است،ولی با توجه به اینکه قسمت دوم ماده 1473 همان قانون به رای داوری که اقلیت از امضاء آن امتناع نموده باشد،همان اثر را میدهد که انگار همه داوران آن را امضاء نمودهاند و به این ترتیب به بعضی از داوران اجازه داده است که علنا مخالفت خود را با رایی که با اکثریت آراء اتخاذ شده ابراز و به این طریق محرمانه بودن مشاوره را نقض نمایند،به نظر نمیرسد که مقررات ماده 1469 قانون آئین دارسی مدنی جدید بتواند به عنوان قاعده نظم عمومی مورد توجه قرار گیرد و داوران با ذکر اینکه اتخاذ تصمیم به اتفاق بوده است،قاعده نظم عمومی را نقض نموده باشند).
به عنوان مثال در مقررات داخلی قواعد داوری دیوان داوری اتاق بازرگانی بین المللی فقط بر اعضاء دیوان داوری که وظیفه مدیریت داوری دارند،(نه بر طرفین یا داورها)وظیفه محرمانه نگهداشتن داوری تحمیل شده است و در ماده 20 همین قواعد مقرر شده است دادگاه داوری حق دارد تدبیر لازم برای حمایت از محرمانه ماندن موضوع و اطلاعات داوری اتخاذ نماید.
سوالی که در اینجا مطرح میشود این است که آیا دادگاه داوری صلاحیت رسیدگی به اختلاف و تعیین مجازات و میزان خسارت ناشی از نقض تعهد محرمانه بودن داوری توسط یک طرف علیه طرف دیگر را دارد؟ مسئولیت مدنی موضوع اختلاف و صلاحیت داور در داوری نامه مشخص میشود."