خلاصه ماشینی:
"دو-رویکرد هرمنوتیک روششناسی در اسلام در بحث اجتهاد که در واقع عبارت است از بررسی منابع وحی(کتاب و سنت)در مسیر استنباط احکام الهی،سه قدم اصلی توسط کارشناس اسلام(به عنوان فرایند «روش درک متون»(برداشته میشود که در هر سه قدم یا مرحله،مباحث هرمنوتیک در معنای روششناسی آن موضوعیت دارد:127 مرحله اول:تحقیق در اصل صدور(اصالت متن) اولین وظیفه فقیه در برخورد با کلمات و عبارات الهی این است که مطمئن گردد کلام و خبری که در اختیار اوست آیا از طرف شرع و از ناحیه معصومین علیهما السلام صادر شده است یا اینکه جعلی و ساختگی است؟برای این امر باید کتاب و به خصو سنت،مورد برری قرار گیرد،چرا که به دلیل وجود فاصله زمانی بین بیان روایت و محقق و توجه به سوابق تاریخی ناشی از به کار افتادن دستهای خدعه و نیرنگ در جهت از بین بردن آثار معصومین(ع)،آلودن روایات با امور باطل،تحریف احادیث،جعل روایات و...
129 هابرماس این موضوع یا ادعای گادامر را قبول ندار که هرمنوتیک در تمام حوزههای رفتار بشری کاربردی عام و همگانی دارد،زیرا ادعای مربوط به ماهیت جهان شمول و عام و فراگیر بودن هرمنوتیک،مبتنی بر این فرض است که هر فهیم از طریق زبان و توانمندی آن تحقق پیدای میکند(به گونهای که هر پدیدهای که میتواند فهمیده شود، خود زبان است و هرمنوتیک هم دقیقا شیوه یا راه تحقیق و بررسی خود زبان است و تمام تلاش انسان برای اندیشیدن به واسطه زبان و جهان بر تأمل و تفکر هرمنوتیکی استوار است که اساسا همان نقد زبان به شمار میرود)و هابرماس در این مورد گادامر را به دلیل تأکید بیش از حد وی بر توانمندی زبان مورد انتقادی قرار میدهد و به نظر او زبان صرفا بخشی از واقعیت است و عناصر و عوامل یا اجزای دیگی نیز وجود دارند که در کنار زبان باعث ایجاد آن پیوند عینیای میشوند که کنشهای اجتماعی تنها به واسطه آن قابل درک است."