چکیده:
هدف اصلی این تحقیق تجزیه و تحلیل ویدیویی آسیب های بازیکنان فوتبال شرکت کننده در جام ملت های آسیای 2007 بود. فیلم ویدیویی 31 مسابقه از 32 مسابقه این بازی ها با یک دستگاه ویدیو ضبط شد و یکی از محققان آن را مشاهده و تجزیه و تحلیل کرد. در مجموع 125 آسیب در 31 مسابقه ثبت شد یعنی 109.7 آسیب در هر 1000 ساعت مسابقه یا 4 آسیب در هر مسابقه. اختلاف معناداری (p<0.05) در بروز آسیب بین شش دوره 15 دقیقه ای از زمان مسابقه مشاهده شد، به طوری که بیشترین تعداد آسیب در 15 دقیقه پایانی بازی (32.2 درصد) اتفاق افتاد. همچنین، تعداد بیشتری از آسیب ها در نیمه دوم (n=68) اتفاق افتاد تا در نیمه اول (n=49) و وقت های اضافی (n=8). بیشتر آسیب ها به طور معناداری (P=0.001) در منطقه دروازه اتفاق افتادند. همچنین، مهاجمان (23.2 درصد) به طور معناداری (P<0.05) بیشتر از سایر بازیکنان آسیب دیدند. بیشتر آسیب ها نیز بر اثر مبارزه های هوایی (28 درصد) ایجاد شدند (P=0.001). همچنین، ساق پا (20 درصد) به طور معناداری (P=0.001) بیش از سایر نقاط بدن آسیب دید. تحقیق حاضر نشان می دهد عواملی مانند زمان سپری شده از بازی، پست بازیکنان، و مناطق مختلف زمین بر میزان آسیب دیدگی بازیکنان موثرند و دست اندرکاران کادر پزشکی، مربیان، و بدن سازان تیم ها در طراحی برنامه های پیشگیری از آسیب باید بدان ها توجه کنند.
خلاصه ماشینی:
"در خصوص سازوکار بروز آسیب نیز نتایج تحقیق نشان داد مبارزههای هوایی با 28 درصد اصلیترین عامل به وجودآورندهء آسیب بود و تکل شدن(6/21 درصد)و تکل زدن خود بازیکن(8/12 درصد)در رتبههای بعدی قرار گرفتند(شکل 4).
در تحقیق حاضر بیشترین میزان آسیب به طور معناداری در بین بازیکنان پست مهاجم مشاهده شد که اندرسون و همکاران(2004)و ویلیام و همکاران(1978)نیز نتایج مشابهی را گزارش کردند(4،17).
دلایل بروز آسیب بیشتر بازیکنان مهاجم را میتوان فعالیت بیش از حد آنان برای به ثمر رساندن گل در طول بازی و حرکات انفجاری بیش از اندازهء آنها نسبت به دیگر بازیکنان، همچنین فشردگی و پرتعداد بودن بازیکنان در محوطهء جریمه و عدم توجه مهاجمان به مدافعان دانست.
همچنین،تکل شدن(6/21 درصد)و تکل کردن (8/21)نیز از دیگر سازوکارهای شایع آسیب در این مسابقات بود که این نتایج با آنچه رهنما و همکاران(2002)،رهنما و همکاران(1386)، مقامی و همکاران(1385)،پرایس و همکاران (2004)،و هاوکینز و فولر(1999)گزارش کردهاند مطابقت دارد(1،3،11،20،21).
داوران مسابقات فوتبال نیز با علم به اینکه بیشتر آسیبها بر اثر مبارزههای هوایی و تکلی ایجاد میشود باید در قضاوت خود در این موارد منجر به آسیب سختگیری بیشتری نشان دهند تا به یکی از وظایف خود که حفظ سلامت بازیکنان است عمل کنند.
از این پژوهش میتوان نتیجهگیری کرد که میزان بروز آسیب در بازیکنان نخبهء آسیا بالاتر از بازیکنان نخبهء جهان است،ولی در الگوهای آسیب بین این دو گروه تفاوت چندانی مشاهده نشد،به طوری که بیشترین آسیب در 15 دقیقهء انتهایی نیمهء دوم روی داد و میزان بروز آسیب در منطقهء دروازه بیش از سایر مناطق زمین بود."