چکیده:
هدف پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه ارتباط بین تغییرات اینترلوکین (IL-6) 6 و کراتین کیناز (CK) سرم دختران فعال پس از دو نوع فعالیت زیر بیشینه درون گرا و برون گرا. 30 دختر سالم فعال (23.07±1.76 سال، قد 163.50±4.83 سانتی متر، وزن 58.93±6.02 کیلوگرم، و VO2max برابر با 34.65±3.03 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه برون گرا (15 نفر) و درون گرا (15 نفر) تقسیم شدند و در فعالیت یک وهله ای دویدن روی نوار گردان با شدت 70 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه و به مدت 30 دقیقه شرکت کردند، به طوری که شیب نوارگردان در گروه برون گرا 5- درصد و در گروه درون گرا صفر بود. نمونه های خونی جهت اندازه گیری IL-6 و CK سرم پیش، بلافاصله، و دو ساعت پس از فعالیت از آزمودنی ها گرفته شد. برای اندازه گیری IL-6 از روش الایزا و برای اندازه گیری CK از روش IFCC/DGKC استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی LSD برای مقایسه درون گروهی و آزمون t مستقل برای مقایسه بین گروهی و آزمون همبستگی پیرسون برای تعیین میزان همبستگی استفاده شد.
یافته ها نشان داد در گروه برون گرا میزان IL-6 سرم خون بلافاصله پس از فعالیت افزایش معناداری داشت، که این افزایش پس از دو ساعت قطع فعالیت نیز همچنان ادامه پیدا کرد (p0.05).
نتیجه اینکه در فعالیت های زیر بیشینه برون گرا مقدار IL-6 افزایش می یابد و به نظر می رسد با وجود افزایش CK افزایش IL-6 مرتبط با آسیب عضلانی نیست.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به اینکه بیشتر تحقیقات گذشته میزان افزایش IL-6 را در شدت بالا بررسی کردهاند و در بحث فعالیتهایی که جهت سلامتی انجام میگیرد به این مادهء پیشالتهابی کمتر توجه شده است،همچنین در مورد ارتباط این مادهء پیشالتهابی با آسیب عضلانی تناقضهایی وجود دارد،این سؤال برای محقق پیش آمد که آیا در فعالیتهای با شدت متوسط که بیشتر در بحث«سلامتی»مطرح میشود، IL-6 که اهمیت و تأثیر زیادی بر دستگاه ایمنی و دیگر دستگاههای بدن دارد افزایش مییابد؟و آیا ارتباطی با میزان تغییرات CK (شاخص آسیب عضلانی)دارد؟در این راستا هدف پژوهش حاضر مطالعهء ارتباط بین تغییرات IL-6 و CK سرم دختران فعال پس از دو نوع فعالیت زیربیشینهء درونگرا و برونگرا بود.
برتر و همکاران(1999)پس از فعالیت مقاومتی تغییر معناداری را در غلظت IL-6 مشاهده نکردند و پیشنهاد کردند که ممکن است عوامل هورمونی و قلبی-عروقی آثار بیشتری نسبت به آسیب عضلانی ناشی از ورزش روی تغییرات سایتوکاین داشته باشد(3).
هرچند این پژوهشها نشان میدهند که اوج غلظت CK سرم چندین روز پس از ورزش رخ میدهد،آپل و همکاران(1988) نشان دادند سطح CK به طور معناداری تا دو ساعت پس از فعالیت برونگرا در عضلهء دوسر مردان تمریننکرده نیز افزایش یابد(7).
در حالی که تافت و همکاران (2001)بین اوج غلظت IL-6 پلاسما(4 ساعت پس از تمرین)و CK 2 روز پس از تمرین برونگرا همبستگی مثبتی به دست آوردند و پیشنهاد کردند این رابطه نشانهای از تأثیر آسیب عضلانی بر ترشح IL-6 است(26).
پژوهش حاضر نشان داد در فعالیتهای زیربیشینهء درونگرا و برونگرا مقدار IL-6 افزایش مییابد که به نظر میرسد این افزایش مرتبط با آسیب عضلانی نیست و احتمالا دلایلی دیگری در آن دخیل است."