چکیده:
هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی تغییرات غلظت GH و IGF-1 نسبت به استراحت های متفاوت بین ست ها در تمرینات مقاومتی. از این رو، 15 ورزشکار رشته پرورش اندام با میانگین سن 22±2 سال و وزن 84±8 کیلوگرم در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها دو برنامه تمرین مقاومتی مختلف را که از نظر حجم یکسان (حرکت پرس سینه و اسکات با 5 ست × 10 تکرار بیشینه) ولی از نظر استراحت بین ست ها متفاوت بودند انجام می دادند (1 دقیقه در برابر 3 دقیقه استراحت). از آزمودنی ها قبل، بلافاصله بعد، و 1 ساعت بعد از دو برنامه تمرینی نمونه خون گرفته شد. نمونه های خون برای اندازه گیری میزان GH و IGF-1 با استفاده از روش رادیوایمونواسی (RIA) و لاکتات خون در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس دوسویه و آزمون تعقیبی شفه انجام شد. سطح معناداری در این P<0.05 در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد هر دو برنامه تمرینی در غلظت هورمون GH و لاکتات خون نسبت به قبل از تمرین افزایش معناداری را سبب شدند. همچنین، مقایسه تاثیرات دو برنامه نشان داد GH و لاکتات خون در برنامه تمرین مقاومتی با استراحت کوتاه مدت (1 دقیقه) نسبت به برنامه تمرین مقاومتی با استراحت بلندمدت (3 دقیقه) افزایش معناداری داشت. تغییرات هورمون IGF-1 نسبت به قبل از تمرین در هر دو برنامه تمرین مقاومتی از نظر آماری معنادار نبود. با این وجود، افزایش معناداری در غلظت این هورمون 1 ساعت بعد از انجام هر دو برنامه مشاهده شد. نتایج پژوهش حاضر از استراحت بین ست ها در تمرینات مقاومتی که متغیر مهمی در افزایش غلظت هورمون های GH و IGF-1 است حمایت می کند. باید خاطر نشان کرد استراحت کوتاه مدت (1 دقیقه) بین دوره های تمرینی نسبت به استراحت بلندمدت (3 دقیقه) افزایش بیشتری را در هورمون های آنابولیکی سبب شده است.
خلاصه ماشینی:
"نتایج پژوهش حاضر نشان داد هر دو برنامهء تمرینی در غلظت هورمون GH و لاکتات خون نسبت به قبل از تمرین افزایش معناداری را سبب شدند.
نتایج پژوهش حاضر از استراحت بین ستها در تمرینات مقاومتی که متغیر مهمی در افزایش غلظت هورمونهای GH و IGF-1 است حمایت میکند.
چنین به نظر میرسد که پاسخ حاد هورمونی به تمرینات مقاومتی وابسته به نوع برنامهء تمرین مقاومتی است که آن هم متأثر از متغیرهای بار تمرین6،تعداد دورهها7،تعداد تکرارها8،مقدار استراحت بین دورهها9،حجم عضلات درگیر و فراوانی(تعداد جلسات در هفته) است.
روششناسی این تحقیق در زمرهء تحقیقات نیمه تجربی است که طی آن اثر متغیر مستقل(دو برنامهء تمرینات مقاومتی هم حجم با استراحتهای متفاوت)بر متغیرهای وابسته(میزان ترشح هورمونهای GH ، IGF-1 ،و لاکتات خون)با طرح پیش آزمون- پس آزمون(بلافاصله،60 دقیقه بعد از تمرین) بررسی شد(3).
در غلظت هورمون IGF-1 بلافاصله بعد از تمرین 22 و 24 درصد(به ترتیب برنامهء تمرین مقامتی با استراحت 1 دقیقه و 3 دقیقه)نسبت به قبل از تمرین افزایش مشاهده شد،ولی این تغییرات از نظر آماری معنادار نبود.
Degradation نشان داد غلظت IFG-1 یک ساعت بعد از انجام هر دو برنامهء تمرین مقاومتی بهطور معناداری نسبت به قبل از تمرین افزایش پیدا کرد،که با نتایج برمون و همکاران(1999)،و سینگ و همکاران(1999) همخوانی دارد.
بنابراین،مقدار استراحت بین ستها که یکی از متغیرهای برنامهء تمرین مقاومتی است در تحریک بیشتر دستگاه هورمونی بدن به ویژه افزایش ترشح هورمونهای آنابولیکی اهمیت خاصی دارد."