چکیده:
هدف از این پژوهش عبارت است از فراتحلیل مطالعات انجام گرفته در زمینهء تأثیر تمرین ذهنی بر مهارتهای حرکتی در ایران.در این روش واحد تجزیه و تحلیل از مطالعه گرفته میشود نه از آزمودنی.روش مورد استفاده در این پژوهش فراتحلیل کمی مطالعات با استفاده از تکنیک کمیسازی اندازهء اثر است.به منظور بررسی تأثیر تمرینات تلفیقی(ذهنی-جسمانی)و تمرینات جسمانی،همچنین تأثیر سطح مهارت در استفاده از تمرین ذهنی در تلفیق با تمرین جسمانی،21 مطالعه در این زمینه شناسایی شدند که 16 عدد از آنها قابلیت بررسی داشت و 71 اندازه اثر از این مطالعات به دست آمد.95 درصد فرضیات از تحقیقات بررسی شده که به تبیین اثر تمرین جسمانی و 92 درصد فرضیات که به تبیین اثر تمرین تلفیقی پرداختهاند پیشرفت عملکرد بر اثر این تمرینات را نشان دادند.56 درصد گزارشات تمرین تلفیقی را برتر از جسمانی و 44 درصد نیز عدم تفاوت معنادار بین دو نوع تمرین را گزارش کردند.نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری اندازهء اثرهای به دست آمده از مطالعات با استفاده از آزمون t مستقل بیانگر آن است که بین تمرین جسمانی و تمرین تلفیقی اختلاف معناداری وجود ندارد(91/0- (P .این یافتهها نتایج فرا تحلیلهای دیگر را که از برتری تمرین ذهنی در تلفیق با تمرین جسمانی حمایت نمیکنند تأیید میکند.بین اندازهء اثرهای گروههای ماهر و غیر ماهر اختلاف معنادار مشاهده شد(01/0- (P که حاکی از برتری افراد ماهر در استفاده از تمرین ذهنی است.این نتایج مؤید یافتههای تحقیقات قبلی است.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به اینکه در حوزهء تربیت بدنی در کشور کار فراتحلیل انجام نگرفته،همچنین به دلیل تعدد مطالعات صورت گرفته در زمینهء تمرین ذهنی و مهارت حرکتی در حیطهء تربیت بدنی و بعضا نتایج متفاوت در خصوص میزان سودمندی استفاده از تمرین ذهنی در تلفیق با تمرین جسمانی و تمرین جسمانی به تنهایی،همچنین عدم انجام پژوهشی جهت مقایسهء افراد ماهر و غیر ماهر در تحقیقات داخلی،بر آن شدیم تا برای رسیدن به نتایج جدید و جامع از تحقیقات قبلی با فراتحلیل این پژوهشها پاسخگوی سؤالاتی از این دست باشیم که تلفیق تمرین ذهنی و جسمانی در مقابل تمرین جسمانی صرف چه تأثیری بر مهارت حرکتی دارد؟سطح مهارتی فرد در مهارت حرکتی به عنوان متغیری اثرگذار در استفاده از تمرین ذهنی در تلفیق با تمرین جسمانی چه تأثیری دارد؟روششناسی روش مورد استفاده در این پژهش فراتحلیل مطالعات انجام شده با استفاده از شیوهء کمیسازی اندازهء اثر جهت برآورد ارزش احتمالی هر مطالعه بوده است.
نتایج توصیفی نشان میدهد 5/54 درصد از گزارشات در مورد گروه غیر ماهر بین دو نوع تمرین اختلاف معنادار نشان میدهند و بیان میدارند پیشرفت عملکرد بر اثر تمرین ذهنی در تلفیق با تمرین جسمانی بیشتر از تمرین جسمانی به تنهایی است و 5/45 درصد نیز بین دو نوع تمرین اختلاف معناداری نشان ندادند.
مقایسهء معناداری اختلاف بین میانگینهای گروههای ماهر و غیر ماهر (به تصویر صفحه مراجعه شود) همانگونه که از جدول 3 برمیآید،براساس استنباط آماری از نتایج آزمون t ،بین میانگین اندازهء اثرهای گروههای ماهر و غیر ماهر اختلاف معنادار مشاهده میشود(01/0- (P و نشان میدهد که گروه ماهر در استفاده از تمرین ذهنی در تلفیق با تمرین جسمانی نسبت به گروه غیر ماهر برتری دارد."