چکیده:
هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی تأثیر موسیقی مهیج و آرامبخش بر اجرای هوازی،میزان درک فشار،و غلظت کورتیزول بزاقی در مردان تمرین کرده.30 دانشجوی تربیت بدنی مرد با میانگین سن 89/3-+66/25 سال،قد 66/7-+65/176 سانتیمتر،وزن 20/16-+45/78 کیلوگرم،درصد چربی بدن 74/5-+86/12 و حد اکثر اکسیژن مصرفی 19/9-+36/38 میلیلیتر بر کیلوگرم بر دقیقه به صورت تصادفی در 3 گروه 10 نفری موسیقی مهیج،موسیقی آرامبخش،و گروه کنترل قرار گرفتند و با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه تا سرحد واماندگی روی نوار گردان دویدند.هر 5 دقیقه میزان درک فشار آزمودنیها ثبت شد.برای اندازهگیری کورتیزول،نمونهء تحریک نشدهء بزاق 15 دقیقهء پیش،و 5 دقیقه و 30 دقیقه پس از فعالیت جمعآوری شد.براساس یافتههای پژوهش،زمان دویدن که شاخص اجرای هوازی در گروه موسیقی مهیج به شمار میرفت بهطور معناداری 7/41 درصد بالاتر از گروه موسیقی آرامبخش بود.همچنین،میزان درک فشار و غلظت کورتیزول بزاقی 5 دقیقه پس از فعالیت در زمان شنیدن موسیقی آرامبخش در مقایسه با موسیقی مهیج و عدم شنیدن موسیقی بهطور معناداری پایینتر بود.نتیجه اینکه شنیدن موسیقی موجب بهبود اجرای هوازی شد.همچنین،کورتیزول بزاقی 5 دقیقه پس از فعالیت تا سرحد واماندگی افزایش کمتری داشت.
خلاصه ماشینی:
"همچنین،میزان درک فشار و غلظت کورتیزول بزاقی 5 دقیقه پس از فعالیت در زمان شنیدن موسیقی آرامبخش در مقایسه با موسیقی مهیج و عدم شنیدن موسیقی بهطور معناداری پایینتر بود.
میزان درک فشار در گروههای موسیقی مهیج،موسیقی آرامبخش و کنترل همچنین،غلظت کورتیزول بزاقی 5 دقیقه پس از فعالیت در زمان شنیدن موسیقی آرامبخش در مقایسه با موسیقی مهیج و عدم شنیدن موسیقی به طور معناداری پایینتر بود(011/0-> (P تفاوت معناداری بین غلظت کورتیزول بزاقی در زمان شنیدن موسیقی آرامبخش و مهیج مشاهده نشد (شکل 3).
پژوهشگران دلیل اصلی افزایش زمان دویدن یا اجرای هوازی به هنگام شنیدن موسیقی را به ویژگی نیروزایی موسیقی و اثر روانافزایی آن نسبت میدهند و اشاره میکنند که شنیدن موسیقی به باریک شدن و در نتیجه انحراف توجه از احساس خستگی ناشی از تمرین به علت محدودیت میزان پردازش دادهها و تغییر میزان ادراک فرد از تلاش و خستگی ادراک شده میانجامد(4،45).
با این حال به دلیل ثابت بودن شدت فعالیت در طول فعالیت(دویدن با 80 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه)با وجود افزایش زمان دویدن آزمودنیها در گروههای موسیقی مهیج و آرامبخش افزایش معناداری در غلظت کورتیزول بزاقی مشاهده نشد.
نتیجهگیری یافتههای پژوهش حاضر نشان داد زمان دویدن به عنوان شاخصی از اجرای هوازی در گروه موسیقی مهیج بهطور معناداری 7/41 درصد بالاتر از گروه موسیقی آرامبخش بود.
همچنین،میزان درک فشار و غلظت کورتیزول بزاقی 5 دقیقه پس از فعالیت در زمان شنیدن موسیقی آرامبخش در مقایسه با موسیقی مهیج و عدم شنیدن موسیقی به طور معناداری پایینتر بود."