خلاصه ماشینی:
"رویکردهای اخیر کمپانیهای فراملیتی در حراست از حقوق مالکیت معنویشان بیانگر آن است که برخی از گزینههای که پیش از این برای صنعتیسازان دیروز فراهم بود،برای نسلهای بعدی که رؤیای کشورهای تازه صنعتی شده را در سر دارند،کمتر در دسترس است،به نظر میرسد که دولتها با تسلیم شدن در برابر فشار ایالات متحده،به بالا رفتن از نردبان طولانیتر،لغزندهتر و پر هزینهتر«انتقال تکنو لوژی»تن در دادهاند،در حالی که میتوانستند راه میانبر«دزدی تکنو لوژیک»(کپی برداری تکنو لوژی»را که ژاپن در گذشتهای نه چندان دور به طور موفقیتآمیز انجام داده بود،در پیش بگیرند.
قبل از دهه 0891،تجربیات سیاست صنعتی موفق آسیای شمال شرقی و سنگاپور بیشتر به دلایل زیر از توجه بینالمللی به دور ماند؛همپیمانی سیاسی این کشورها با غرب(و به خصوص ایالات متحده)بر ضد رژیمهای ملیگرایانهتر منطقه-حداقل در لفاظیهای سیاست خارجی-تکیه دایمی این کشور به علایم بازار(منجمله بازار بینالمللی)،جهتگیری روز افزون صادراتیشان، نقش محدود مؤسسات تحت مالکیت دولت(در ژاپن و کره جنوبی،گرچه در سنگاپور و تایوان،نقش این مؤسسات بسیار جدی و پر اهمیت بوده است)،و تسامح غربی بیشتر نسبت به دخالت دولت در اقتصاد قبل از ظهور ایدئو لوژی اقتصاد نئولیبرالی در دهه 0891.
2-در پیدا کردن موارد شکست بازار و پیامدهای خارجی مثبت صنایع استراتژیک در حال توسعه گزینشی عمل نکرده است، 3-نسبت به علایم بازار برای نیل به کارآیی غافل مانده است، 4-اطلاعات مورد نیاز برای دخالت مؤثر را کمتر از حد ارزیابی کرده است، 5-ظرفیتها،شایستگیها و استعدادهای محدود دولت را نادیده گرفته است، 6-منابع انسانی و دیگر منابع در دسترس برای ساختن صنایع کارآمد را،بیش از حد ارزیابی کرده است، 7-به مقیاس،گستره،یا سایر ملاحظات کارآیی بیتوجه مانده است، دخالتهای دولت نمیتواند صرفا کلی یا کار کردی باشد،آنگونه که در مطالعه سال 3991 بانک جهانی تشریح میشود،بلکه باید همچنین گزینشی باشد و معطوف به حل مشکلات ناشی از شکست بازار در هماهنگی با طرحهای صنعتی دراز مدت واقعبینانه."