خلاصه ماشینی:
"دو صفت عالی که در این جمله به کار گرفته شده،یعنی لقب «محبوبترین شاعر فارسی زبان»برای حافظ و«بهترین مترجم و مفسر او» برای خانم بل شاید توجیه و تبلیغ کارآمدی باشد از سوی ناشر برای کتابی که منتشر میکند،اما آیا به راستی میتوان از کسی به نام«بهترین مترجم و مفسر حافظ»نام برد؟ناشر سخنان دیگری را نیز که در میان بسیاری از ایرانیان هنوز رواج دارد در پیشگفتار خود میآورد از جمله اینکه دیوان حافظ پس از قرآن رایجترین کتاب در خانههای ایرانیان است،و اینکه ایرانیان هنوز برای آگاهی یافتن از بخت و تقدیر خویش،یا از سیر حوادث در آینده،از دیوان حافظ فال میگیرند.
راس در بند بعدی مقدمه خود درباره رابطه میان لفظ و معنا در شعر فارسی میگوید: با اطمینان میتوان گفت که جذابیت فوق العاده شعر فارسی در زبان و موسیقار آن است،نه چندان در معنای آن،و در نتیجه ترجمه آن هر شکلی که به خود بگیرد،خواه صرفا تحت اللفظی باشد یا براساس اقتباس یا انطباق،خواننده انگلیسی ناگزیر است از گوهر مکنون در این ماده چشم بپوشد(ص 15-14).
در این میان،خانم بل نظر خاصی هم در مورد تصوف ابراز میدارد،و آن اینکه«منشاء تصوف را باید در حکمت یونانیان جست که"ذهن شرقی"آنرا به شکلی غریب معوج کرده است!»(صص 29-28) و اما کتاب دوم،یعنی بحر خضرای آسمان (The Green Sea of Heaven) را،که ترجمه پنجاه غزل منتخب از حافظ در آن آمده،میتوان نمونهای شمرد از کار میراث بران شرقشناسی،یعنی غریبانی که رفتهرفته با مواضع فکری و تعصبات نهفته در مقال شرقشناسی آشنا شده و برآنند تا میان خود و آن سنت استعماری فاصله افکنند."