چکیده:
حق تعالی برای هدایت و راهنمایی انسانها از میان خودشان پیامبرانی را برگزید و با ارسال وحی از عالم غیب آنان را آگاه ساخت تا مردم را هدایت کنند.قرآن کریم نام برخی از رسولان الهی را یاد کرده و بقیه را ذکر نکرده است.در هرزمان که مباحث زن و مرد،تفاوتها و تشابهات آنها شدیدا مطرحشده،مسائل مختلف کلامی و حقوقی درباره آنان مدنظر قرار گرفته است. یکی از موضوعاتی که محل مناقشه بوده،مسئله نبوت زنان است که این مقاله با استناد به آیات قرآن کریم و بیان مفسران آن و در مواردی،کلام معصومان علیهم السلام برای تبیین این موضوع بهره جسته و نبوت زنانی همچون مریم سلامالله علیها که برخی از محققان و ندرت مفسران مطرح کردهاند را ارزیابی نموده است.
خلاصه ماشینی:
"چنین وحی به انحاء مختلفی محقق میشود: 1-باکلام رمزی و دو پهلو؛ 2-با صوت بدون ترکیب؛ 3-با اشاره به وسیله بعضی از اعضا؛ 4-با نوشته(2) با دقت در آیان قرآن کریم معلوم میگردد که وحی در معانی ذیل بکار رفته است: 1-همان معنای لغوی یعنی اشاره مخفیانه(سریع و مرموز)،مانند آیه یازدهم سوره مریم که در بالا ذکر شد.
گفتند با کودک در گهوار چگونه سخن بگوییم؟ نیز طبق بیان علامه طباطبایی از تفاوت رسول و نبی هم مشاهده میشود که چون ملائکه با مریم علیها السلام سخن گفتند،پس مریم باید رسول باشد؛عدم صحت این نظر هم بر همگان آشکار است که حضرت مریم رسول نبود و آیه قرآن خبر از رسالت عیسی علیه السلام میدهد،نه مریم.
در این صورت فاطمه علیها السلام نبی به حساب میآمد،پس از پیامبری رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم که خاتم رسالت انبیاء الهی بود؛لکن به گواه آیه مبارکه(سوره احزاب آیه 04)که میفرماید:« ما کان محمد ابا احد من رجالکم و لکن رسول الله و خاتم النبیین » محمد پدر هیچیک از مردان شما نیست،ولی فرستاده خدا و خاتم پیامبران است.
(3) قرآن کریم مسئله نبوت تشریعی را که به صورت رسالت بیان میشود-چون یک کار اجرائی است و حشر با مردم را همراه دارد و رهبری جنگ و صلح و دریافت مسائل مالی و توزیع اموال و تنظیم کار جامعه را به عهده دارد این نوع نبوت را در اختیار مردها قرار میدهد(4)و در سوره یوسف و نحل شبیه این آیه میفرماید:(5) « ما ارسلنا قبلک الا رجالا نوحی الیهم فاسئلو اهل الذکر ان کنتم لاتعلمون »."