خلاصه ماشینی:
"در حال حاضر منحصرا گواهی نامه های صادر شده از سوی این مؤسسات بین المللی ملاک عمل خریداران ایرانی است و فروشندگان خارجی نیز با ارائه مجموعه اسناد به بانک توان نقد کردن وجه اعتبار را پیدا می کنند و دیگر به قرارداد کاری ندارند.
اعتبارات معاملاتی، جدا از قراردادهای فروش یا سایر قراردادهایی است که مبنای گشایش اعتبار قرار می گیرند و قراردادهای مبنای اعتبار به هیچ وجه ارتباطی به بانک ها ندارد و تعهدی برای آنها ایجاد نمی کند، حتی اگر در اعتبارنامه ، هرگونه اشاره ای به این قراردادها بشود مثل این که در وجه چک نوشته شود بابت معامله فلان به شرط منطبق بودن کالا با مشخصات قرارداد.
بنابراین باید مجری پروژه اجازه داشته باشد که هر قسمت از محصولات و تجهیزات مورد نیاز این نیروگاه را که هر کمپانی تأمین کند بتواند به آن شرکت مبلغ اعتبار مورد نظر انتقال دهد این را از بابت اعتبار اسناد قابل تقسیم می گویند و از جهت دیگر به آن اعتبار اسنادی قابل انتقال گفته می شود، چون ممکن است یک سازنده دیگری بخواهد این کار را بکند و اگر شرکت طرف قرارداد ظرفیت تولیدش تمام شده باشد و امکان تولید برای آن نباشد، شرکت اجازه می خواهد به وسیله شرکت مشابه دیگری که در خود این کشور است (توافق کنند) بر اساس همان مشحصات و مصوبات مندرج در قرارداد عمل کند که در این جا گفته می شود اعتبارات اسنادی قابل تقسیم و قابل استناد و قابل انتقال اند که هر یک برای خود اعتبار دارای اعتبار است و سازوکار پرداخت را در صحنه بین المللی تأمین می کند."