خلاصه ماشینی:
"نویسنده کتاب از دو عنصر نیرومند به عنوان دو ویژگی مشخص ساختارقدرت صفویان یاد میکند:نخست ریشه،خاستگاه و دعاوی مذهبیخاندان صفوی و دوم ماهیت دینی فرمانروایان صفوی،یعنی گرایشی کهآنها در آیین صوفیانه به جریان فقاهتی تشیع اثنی عشری پیدا کردندبه عقیده نویسنده،نهاد دینی عصر صفوی برآورنده نیازهای دولت و جامعه بود واین نهاد در روند پیدایی و شکلگیری خویش الزاما با قدرت پیوند یافت کتاب با فهرست مطالب،دیباچه،سپاسگزاریو فصل مقدماتی آغاز میشود.
این چشمانداز فراگیر با توجه به زمینه سالشماریو با در نظر گرفتن دورهبندی ساختار سیاسیصفویان،به چهار دورۀ مشخص تقسیم شده است: دوره یکم،ظهور و شکلگیری:اساسا در اینپژوهش بیشتر به ساخت دینی از لحاظ چگونگیارتباط با دودمان حکام پرداخته شده است و دلیلعمده آن این پیش زمینه عنوان شده که بطور کلیاز نظر شیعیان،هر حکومتی در غیاب امام(عج) میراث شاه عباس اول در آنچه به قدرت سیاسی ومقام فرمانروا مربط میشد،از یک سو عبارت بوداز ظهور قدرت نامحدود فرمانروا در اعمال قدرت بردیوانسالاری و از سوی دیگر ظهور جانشینانی کهپیش از کسب قدرت،تجربه واقعی فرمانروایی و کشورداریبرای اداره قلمرو وی پهناور را نداشتند غاصب است و مشروعیت ندارد.
نکته جالب توجهای کهنویسنده به آن اشاره میکند این مطلب است کهسه شیخ الاسلام برجسته این دوران یعنی شیخ حرعاملی،علامه مجلسی و ملا محمد طاهر قمی در به نظر مؤلف،کتاب ساختار نهاد و اندیشه دینیدر ایران عصر صفوی فراز و نشیبهای منصب صدارتدر مجموعه ساختار دیوانی صفویان و در محدودهساختار دینی دیوانی،نشان از اهمیت فوق العادۀ این منصب داشتهو در واقع صدارت یکی از مهمترین مناصب ساختار دیوانی دینیمحسوب میشده است مشهد و اصفهان و قم هر سه به گرایش اخباریدلبسته بوده و مهمترین مجامع حدیثی شیعه درهمین سالها گردآوری و تألیف شده است."