خلاصه ماشینی:
"7 البته معمارانی که در دوران رضاه شاه از گذشتههای دور انتخاب و استفاده میکردند بیشتر معماران و مهندسین غیر ایرانی بودن و شاید قابل مقایسه با معماران خلاق دورهء رنسانس ایتالیا نباشند اما نتایج مشابهی را در این دو دوره میتوان مشاهده کرد که از آن جمله است گسست از سنت رایج معماری و بازگشت به دورههای از یاد رفته:ساختمان بانک ملی و شرکت فرش خیابان فردوسی و مدرسهء انوشیروان دادگر و مجموعه باغ ملی.
نکته دیگری که در مورد طراحی شهر و خیابانهای دوران پهلوی اول باید گفته شود آنست که این خیابانها صرفا جهت تفریح و تفرج مانند لالهزار تهران و چهار باغ اصفهان عمل نمیکنند،بلکه خیابانهایی هستند که برای اولین بار اتوموبیل در آنها تردد میکند و کارهای معینی در آنها انجام میشود.
دراین بنا که براساس تقسیمبندیهای منتقدین،بیشترین متعلق به معماری پیش از دوران مدرن (premodern) است،نوعی نگاه عقلانی به گذشتهء ایران در مقایسه با مقبرهء خیام (نوستالژیک)و سینمای آسیا(مدرن)،سه وجه مختلف توجه به گذشته و غرب مشاهده میشود.
در مقایسه با سه دورهء طراحی شهری قاجار،پهلوی اول و پهلوی دوم میتوان چنین استدلال کرد که تهران ناصر الدین شاهی با تأثیرپذیری از شهرسازی دوران باروک فرانسه،تهران دوران مدرسهء عالی مدیریت(امام صادق(ع))،نادر اردلان (به تصویر صفحه مراجعه شود) رضا شاهی با تأثیرپذیری از شهرسازی و معماری پیش از مدرن اروپا و تهران محمد رضا شاهی با استفادهء مستقیم از شهرسازی مدرن و منشور آتن،سه وجه مختلف شهرسازی را در ایران رایج کردند."