خلاصه ماشینی:
"دکتر محسنیانراد:سؤال شما در واقع بیانگر نگرانی حضرت عالی از این موضوع است که وقتی نشریات ادواری کودک و نوجوان را در کنار کتابهای خاص این گروههای سنی عرضه میکنیم،با توجه به محدودیت زمانی آنها برای مطالعه،کتابخوانی آنها میشود.
سیدآبادی:آقای دکتر!ببخشید،مخاطبان کودک و نوجوان با توجه به ویژگیهای خاصی که دارند،وظایف دیگری را علاوه بر وظایف اصلی مطبوعات،بر عهدهء آنها نمیگذارند؟مثلا نقش تربیتی به دیگر وظایف این نوع مطبوعات اضافه نمیشود؟ دکتر محسنیانراد:ببینید!شاید اشکال کار ما -نه در زمینهء مطبوعات کودک-در همهء رسانهها این باشد که هنوز از دیدگاهی پیروی میکنیم که نقشهای مختلف آموزشی، سرگرمی و آگاهی را کاملا از هم جدا میکند.
من در کلاس میگفتم که روزنامه باید طور دیگری باشد و این برای مربیان آنها کمی ثقیل بود و میپرسیدند:«پس اونهایی که تا به حال درست میکردیم اسمشان چیچی بود؟!» در خود مطبوعات کودکان و نوجوانان هم همین مشکل وجود دارد.
شاید یکی از راهحلهای این قضیه،تعریف شدن پروژهای باشد که مثلا خانهء روزنامهنگاران جوان میخواهد عدهای را مأمور کند که تألیفی خوب از مجموعهء منابع مربوط به روزنامهنگاری کودک و نوجوان که به زبان انگلیسی-حد اقل-در سطح دنیا وجود دارد،گردآوری کرده و کتابی در این زمینه منتشر کنند.
تا حدی هم این اتفاق افتاده است و مطبوعات کودک و نوجوان از دو جنبهء تخصصی شدهاند یکی از نظر گروه سنی،که برخلاف مجلهای که قبلا منتشر میشد-نور دانش برای فرزندان-و مخاطبانش هشت تا بیست و پنج سالهها را شامل میشد،برای گروههای مختلف سنی مطلب مینویسند و دیگری از نظر موضوعی که برخی نشریات خاص پا گرفتهاند مثل مجلهء ریاضی نوجوانان، مجلهء ورزشی نوجوانان،مجلهء سینمایی نوجوانان و یا سروش نوجوان که کاملا هنری و ادبی است."