خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) ممکن است به نظر گروهی،بحث در این باره هنوز ضرورت نداشته باشد،اما آیا قوانین همیشه باید بعد از به وجود آمدن جرایم، نوشته شوند؟آیا نمیشود با انجام پیشبینیهای لازم،از قوانین به عنوان وسیلهای برای پیشگیری استفاده کرد و نه وسیلهای برای درمان؟ضمن اینکه تا وقتی ملاک،معیار و ظوابطی در بین نباشد،چگونه میتوان دریافت که هر نشریه دارای مطالب و اطلاعات مفید و مناسب است یا نه؟ بههرحال شایسته است که قانون مطبوعات جمهوری اسلامی ایراه بهطور جدی و خاص،به حمایت از کودکان و نوجوانان بپردازد.
در این مقاله سعی شده است تا با استناد به قوانین مدنی و نیز ویژگیهای دورهء نوجوانی و همچنین کنوانسیون بین المللی حقوق کودک، (به تصویر صفحه مراجعه شود) ضرورت بازنگری در قانون مطبوعات با تأکید بر حقوق فراموش شدهء کودکان،بیان شود.
» نیاز به کنترل قانونی مطبوعات کودک و نوجوان و در اصطلاح کنوانسیون«توسعهء رهیافتهای مناسب به منظور حمایت از کودک در برابر اطلاعات و مطالبی که به سعادت وی آسیب میرساند»در این ماده به قدری روشن و صریح بیان شده است که نیازمند هیچ توضیحی نیست،اما قبل از نقل مفاد مادههای 13 و 18 کنوانسیون،بیان این نکته خالی از فایده نیست که در جوامع مختلف،سعادت تعاریف متفاوتی دارد و به تبع آن،اطلاعات و مطالبی که به سعادت کودک آسیب میرساند نیز متفاوت خواهد بود.
حتی اگر بر این باور باشیم که تأثیر وسایل ارتباط جمعی بر مخاطبان نوجوان نیز فقط به تشدید تمایلات موجود در آنها میانجامد،باز هم ضرورت کنترل قانونمند مطبوعات کودک و نوجوان،آشکارا احساس میشود چرا که دورهء نوجوانی با تمام ویژگیهای خاص این دوره،چنین کنترلی را میطلبد."