خلاصه ماشینی:
"» یکی از سردبیران مطبوعات کودک و نوجوان طی یادداشتی در نخستین شمارهء «سالنامه مطبوعات کودک و نوجوان» به همزیستی مسالمتآمیز ادبیات کودک و نوجوان و مطبوعات کودک و نوجوان اشاره طبق یک نگرش غلط سنتی،ادبیات کودک و نوجوان شاخهای از ادبیات فرض میشود در هنر و ادبیات فی نفسه و بما هو،معنای مخاطب متصور نیست،اما ادبیات کودک و نوجوان در بدیهیترین،دست و ناخوردهترین و ابتداییترین صور و مراحل تصور و خلق آن، حضور دائمی مخاطبی خاص و تعریف شده را با خود دارد.
ژان پل سارتر به خوبی بین ادبیات به معنای نویسندگی و هنر و ادبیات خلاق مثل شعر،تمایز قایل میشود و آنگاه خود را نویسنده معرفی میکند و به این بحث میپردازد که نوشتن برای چیست؟و نوشتن برای کیست؟(بحث هدفمندی و عقلانیت و بحث مخاطب و هدف قرار گرفتن او):«چه حماقتی بالاتر از آنکه متوقع التزام شاعرانه باشیم؟» و درست است که نثرنویس مینویسد و شاعر هم مینویسد، اما میان این دو عمل نوشتن وجه مشترکی جز حرکت دست نیست...
»4 پس ادبیات کودک و نوجوان(شامل مطبوعات کودک و نوجوان)به دلیل هدفمندی، ارتباطی بودن و تبلیغ ارزشهای اخلاقی، تربیتی و آموزشی،در ذات بیشتر هم سنخ روزنامهنگاری و کار ارتباطی تودهوار است و حتی در شکل کتاب نیز اثر ادبی اصیل نیست.
همه و همه میتوانندء ظرف و قالب مناسبی باشند برای شکلهای گوناگون و متنوع مظروفی عام به نام ادبیات کودک و نوجوان که برطبق تعریف، شامل تمام خواندنیهای مناسب کودکان است که توسط پدید آورندگانی خاص و با توجه به اقتضائات خاص مخاطب تهیه شده است."