خلاصه ماشینی:
"4. همهی ناظران افغانستان میدانند که در جریان جهاد دخالتهای خارجی در این کشور به ویژه از سوی پاکستان،سخت رواج گرفت و دستگاههای امنیتی توانستند در سازمانهای مجاهدان برای خود دوستان و همزبانانی دست و پا کنند.
ایران در طول سالهای جهاد در افغانستان سرگرم دفع تجاوز عراق بود،و از این گذشته سیاست خود را متوجه حمایت از شیعیان افغانستان میساخت به جای آنکه به نگرشی تمدنی و دورانساز روی بیاورد و منافع شیعیان را از این راه تأمین کند و به واقعیت درآورد.
میگویند امریکا شاید بخواهد از جریان طالبان به سود روی کار آوردن نجیب یا ترکیبی از کمونیستها استفاد کند به این امید که دو جریاان ملی و سنتی اسلامی را در افغانستان و حتی در منطقه متوقف سازد.
نیروهای آقای آیت الله محسنی و آقای اکبری از رهبران برجستهی اهل تشیع افغانستان که در عمل تعقل خاطر ملی از خود نشان دادهاند،نه تنها در حال حاضر در کنار دولت از امتیازاتی بهرهمند هستند،در آینده نیز از احترام و سهمگیری متناسب برخوردار خواهند بود.
شیعیان افغانستان امروز فرصتهای گرانبهایی برای شرکت در ساختار قدرت به دست آوردهاند،به همین سبب تشویق آنان به شرکت در ساختار ملی این کشور سیاسی است درست،نه تشویق آنان به پیروزی از سیاستهایی که انزواطلبی را دامن میزنند یا تبعیت از نگرشهای خاص حکومتی غالب در ایران را رواج میدهند.
در همین حال نباید از نظر دور داشت که اگر حکومت انتقالی در افغانستان پشتونهی نظامی نداشته باشد،و تنها با اتکاء چند شخصیت یا دیوانسالار(تکنوکرات)بر سرکار بیاید،در عرض مدت کوتاهی از صحنه کنار خواهد رفت."