چکیده:
آفریقای جنوبی کشوری است پیشرفته که میتواند در شرایط تحریم ایران به کشور ما کمک کند.ایجاد ارتباط و درک متقابل به شناخت گذشته این کشور بستگی دارد.در سال 1652 هلندی تبارها سلطه خود را در این کشور گسترش دادند تا در سال 1800 امپراتوری انگلستان آن منطقه را جزء مستعمرات خود خواند و هلندیها را به شمال راند.هردو گروه سفید(هلندی و انگلیسی)به اقتضای منافع خود بهطور مجزا با سیاهان میجنگیدند و سرزمینهای آنها را میگرفتند. مخصوصا انگلیسیها مهمترین قبیله آن کشور(زولو)را ریشهکن کردند.هربار که هلندیها به منابع و منافعی میرسیدند،انگلیسیها به آنها حمله میکردند و آن منابع را از چنگ آنها بیرون میآوردند که آخرین آن پس از کشف معادن طلا و زمرد در شمال بود.در عین حال از سال 1910 به بعد به تدریج هر دو گروه سفید با روشهای دموکراتیک با متحد شدند و در نتیجه افریقای جنوبی به یک کشور قوی پیشرفته تبدیل شد.اما سفیدان،سیاهان را به حد افراط مورد استثمار قرار داده و ضمن بهرهگیری از آنها در معادن،آنها را در شهرکهای سیاهان به دور از امکانات اولیه(نظیر آب و برق)محصور کرده بودند.استثمار بیش از حد سیاهان از یک طرف و اتفاقات بین المللی(نظیر آزادیخواهی سیاهان در امریکا)فشار بر روی نظام سیاسی سفیدان را افزایش داد تا جایی که آنها مجبور شدند به یک انتخابات با حضور سیاهان تن در هند با این امید که آرای سفیدان بیشتر خواهد بود،اما نتیجه معکوس شد.
خلاصه ماشینی:
"بورها به علت هشیاری و تدبیر زیاد رهبر بورها به نام پاول کرویگر (Paul Kru?ger) که به عنوان قهرمان ملی افریقای جنوبی نامش امروز نیز بر زبانها است،توانستند نه فقط دسیسههای سیاسی و اطلاعاتی انگلیسیها را خنثی نمایند،بلکه در جنگ نیز با قدرت و پیروزمندانه جلو رفتند و قبل از رسیدن انگلستان به ژوهانسبورگ با روش پارتیزانی به آنها حمله کردند و آنها را شکست دادند.
اما از آنجا که بسیاری از سفیدپوستان در جبهههای جنگ بودند،سیاهان میبایست در صنعت به کار گرفته میشدند(از این طریق نقش سیاهان در صنعت و اقتصاد افزایش یافت و به همراه آن نیز احساس نیاز آنها به حقوق اقتصادی اجتماعی بیشتر شد).
در زمان او بود که در 61 ژوئن 6791(62 خرداد 5531)در یکی از شهرکهای سیاهپوستان به نام"سووتو" (SOWETO South Western Townships) که محل زندگی نلسن ماندلا نیز بود،شورشی روی داد که طی آن 671 دانشآموز و دانشجو کشته شدند(و این یکی از مهمترین نقاط عطف در تاریخ معاصر افریقای جنوبی بود که شرایط رشد نارضایتی سیاهپوستان را فراهم نمود)(م.
اما این فرایند چندین بار در پیجنگ قدرت بین حزب کنگره ملی که بیشتر چخوزاها عضو آن هستند و حزب اینکاتا (Inkatha) که بیشتر زولوها عضو آن هستند،مورد تهدید قرار گرفت و تا مرز جنگ داخلی پیش رفت(بنابراین اولا رقابت بین دو قبیله چخوزا و زولو مجددا مشخص میشود،ثانیا ملاحظه میشود که سفیدپوستان بیشتر از چخوزا جانبداری میکنند با این که آنها از نظر جمعیتی کمتر از چخوزا میباشند)."