خلاصه ماشینی:
"نکتهای که باید در اینجا افزود این است که سیاست ملی فرهنگی یک کشور در واقع سیاستی است جامع که نه تنها همهی حوزههای یاد شده را دربرمیگیرد بلکه ناظر به حفظ تمامیت یک فرهنگ ملی است و در مورد کشورهایی چون ایران که عمل و اثر فرهنگی گستردهتری،فراسوی مرزهای سیاسی کنونیشان،داشتهاند به مسائل مهمی چون پاسداری از یک حوزهی فرهنگی باستانی و پویا توجه میکند.
بخشبندی دیگری که امکان دارد این است که اقدامها و دخالتهای دولت را در ارتباط با هدفهای اساسی سیاست فرهنگی مورد بررسی قرار داد مانند حفظ میراث،حمایت از هنرمندان خلاق،آموزش حرفهای هنرمندان،اشاعهی فعالیتهای فرهنگی برای عموم مردم،توسعهی مبادلات فرهنگی بین المللی،پژوهش و حوزههایی مشابه این حوزهها،یا مثلا بهطور خاص در مورد ایران میتوان از حفظ و بالندگی قلمرو فرهنگ ایرانی سخن گفت.
در حوزهی سیاست فرهنگی نه تنها مهم است که موجود زنده یعنی فرهنگ ملی برای بقاء خود دست به کوشش و فعالیت بزند بلکه فراتر از آن باید زمینههایی را فراهم آورد که به بالندگی و رشدش نیز میدان بدهد.
معمولا دستگاههای مسئول که به کار سیاست فرهنگی میپردازند اول سعی میکنند که هدفهای و اصول خود را با بیانی انتزاعی و عالی که اغلب هم شعارگونه است اعلام دارند و توجه همگان را به سوی این هدفها و غایتهای متعالی جلب کنند اما بعد و در عمل روی میآورند به برشمردن اقدامها و فعالیتهای فرهنگی موردنظر خود که معلوم نیست الزاما تجلی آن هدفهای انتزاعی و عالی باشد."