خلاصه ماشینی:
"اگر قرار بر این است که فیلم،جایگاه تجلی قدسی تلقی شود،در ابتدا باید دانست،فرهنگ چگونه میتواند به ماورای خود یعنی به ساحت متعالی اشاره کند؛سپس مقام یکهء سینما در میان سایر هنرها برای بازنمایی وقعگرایانهء جهان تعیین شود.
از نظر تیلیش،در کشف این فقر ذاتی از یکسو و گشایش قلب برای تعالی از سوی دیگر،فرهنگ به ماورای خود سوق داده میشود و با ساحت قدس تلاقی مییابد: از همه مهمتر اینکه علم ربانی(و علم کلام)معاصر فرهنگ،علم ربانی پایان فرهنگ است آنهم نه به معنای عام و کلی بلکه به معنی تحلیل انضمامی از تهی گشتگی اغلب تعابیر و نمودهای فرهنگی ما...
74به گفتهء دورگنت،قدرت احساس یک چنین اثر فیزیکی فیلم خاطرات روزانهء یک کشیش روستا را به بیان امر معنوی توانا میسازد:«این «جسمانیت»و«مادهگرایی»شدید بیانگر این است که چگونه این فیلم علیرغم آنکه از نظر نمایشی، (به تصویر صفحه مراجعه شود) توان اندک و کاستیهای بیشمار دارد،اینقدر تکان دهنده است.
این گفتهء تیلیش که «واقعیت اینجا و اکنون،ظرفی است که در آن، وجود ما اگر در پی معنایی باشد،تعبیر و تفسیر خود را مییابد»،65بهطور زیبایی شناختی با این گفتهء دوفرن دربارهء امر محسوس که«شیء زیبایی شناختی بیش از هر چیز،تعالی امر محسوس است و همهء معنای آن در امر محسوس نهفته است»75و بهطور سینمایی با نظر آژل که فیلم طبیعتا بیش از آنکه به«ترجمه»واقعیت بپردازد، به«کشف»آن میپردازد،85بیان شده است.
(42)- Georges Sadoul,L'nvention du Cine?ma, as quoted in Siegfried Kracauer,Theory of Film (New York:Oxford Univ."